مقایسه ی میزان Monocyte Chemotactic Protein-1و نیتریک اکساید در سرم افراد مبتلا به لیشمانیوز جلدی قبل و بعد از درمان با گلوکانتیم

شناخت و نقش عملکرد سیستم ایمنی و عوامل مختلف آن در التیام ضایعات ناشی از لیشمانیوز جلدی، درمان و کنترل بیماری ضروری به نظر می رسد. طبق مطالعات انجام شده، فاکتورهای ایمنی مثل MCP1 (Monocyte chemotactic protein-1) و نیتریک اکساید (Nitric oxide یا NO) دارای اثرات تعیین کننده ای در روند التیام ضایعات می باشند. بنابراین در این مطالعه سعی شد تداخل فاکتورهای ذکر شده با گلوکانتیم، داروی انتخابی درمان این بیماری، مورد بررسی قرار گیرد.
از موارد مشکوک مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بیماری های پوستی و سالک، 44 بیمار (شامل 38 مرد و 6 زن) که آزمایش مستقیم جلدی آن ها پس از رنگ آمیزی با گیمسا از نظر بیماری لیشمانیوز مثبت شده بود، انتخاب شدند. قبل از تجویز هر نوع داروی درمانی، 5 سی سی خون جهت اندازه گیری فاکتورهای MCP1 و NO از آن ها گرفته شد و پس از جداسازی سرم بیماران، تا زمان بررسی در 70- درجه ی سانتی گراد نگه داری شد. از همین بیماران 2 تا 4 هفته بعد از دریافت آخرین دوز دارویی جهت بررسی فاکتورهای ذکر شده، خون گیری مجدد انجام شد.
جهت بررسی رابطه ی متغیرهای NO و MCP1 قبل و بعد از درمان از آزمون Paired-t استفاده شد. در این بررسی ملاحظه شد که بین 2 فاکتور ذکر شده و درمان دارویی با گلوکانتیم رابطه ی معنی داری وجود دارد (05/0 > P)، به طوری که افزایش معنی دار MCP1 و NO پس از درمان و التیام ضایعه ی جلدی گزارش گردید.
MCP1 القا کننده ی فعالیت های ضد لیشمانیایی در ماکروفاژها از طریق تولید NO است و در نتیجه باعث هدایت پاسخ ایمنی به سمت Th1 و کشتن انگل درون سلولی می شود.