بررسی میزان درز لبه ای در سه نوع روکش به روش غیرمستقیم

تطابق مارجینال مناسب یکی از ضروریات درمان های موفق روکش بوده و در صورت عدم دستیابی به این مهم، بروز ریزنشت، پوسیدگی، آسیب به دندان های پایه و تسهیل ایجاد بیماری های پریودنتال محتمل خواهد بود. براین اساس، تحقیق حاضر با هدف مقایسه میزان گپ مارجینال (درز لبه ای) در ژاکت کراون پرسلنی (Super Porcelain، EX-3) و روکش های کامپوزیتی indirect از جنس GC Gradia و Signum انجام شد.
در یک تحقیق تجربی-آزمایشگاهی،یک دای فلزی از یک دندان پره مولر ساخته شد و سپس30 قالب در شرایط یکسان ریخته شده و بعد از اطمینان از عدم وجود حباب و تخلخل، به صورت تصادفی برای روکش های کامپوزیتی indirect از جنس GC Gradia و Signum و ژاکت کراون پرسلنی(Super Porcelain، EX-3)آماده شدند. روکش ها روی دای فلزی اصلی مطابقت یافته و بعد از نشستن کامل و بدون نقص درfinishing line، با استفاده از استریومیکروسکوپ ارزیابی شدند. اندازه گیری ها در 8 نقطه (در یک میلی متری خط خاتمه تراش) انجام شد (نقاط باکال، لینگوال، مزیال، دیستال، مزیوباکال، دیستوباکال، مزیولینگوال و دیستولینگوال). براین اساس، 8 Jig ساخته شده،در مجموع240 بار اندازه گیری صورت گرفته و اعداد برحسب میکرون ثبت شدند. آنالیزهای آماری نیز با آزمون های ناپارامتری Kruskal-wallis و Mann-whitney U انجام شدند.
درز لبه ای روکش های کامپوزیتی indirect از نوع GC Gradia از 40/13±63/43 (در دیستال) تا 03/28±53/74 میکرون (در نقطه دیستولینگوال) و درز لبه ای روکش های کامپوزیتی از جنس Signum+ نیز از 68/17±08/39 (در دیستال) تا 66/30±44/95 میکرون (در مزیولینگوال) و درز لبه ای روکش های پرسلنی از 38/9±08/29 میکرون در نقطه لینگوال تا 47/15±53/84 میکرون در نقطه دیستولینگوال متفاوت بودنتایج تحقیق در مجموع نشان داد در بیشتر نقاط اندازه گیری شده (نقاط مزیال، دیستال، مزیوباکال، دیستوباکال و مزیولینگوال)، هیچ تفاوت آماری معنی داری از نظر مقادیر درز لبه ای بین سه نوع روکش وجود نداشته و تفاوت ها فقط در نقاط باکال، لینگوال و دیستولینگوال از نظر آماری معنا دار بوده است.
با در نظر گرفتن مقادیر درز لبه ای قابل قبول در پیشینه های تحقیقاتی، روکش های کامپوزیتی مورد بررسی شرایط لازم برای کاربرد در محیط بالینی را از لحاظ درز لبه ای داشته و می توان از آنها در درمان های روکش استفاده نمود.