مقایسه تکنیک PCRوکیت API-20E با روش تست های روتین بیوشیمیایی در تشخیص سالمونلا

سالمونلا یکی از عوامل مهم عفونت های روده ای و اسهال می باشد و عدم تشخیص صحیح باکتری ممکن است سبب شکست در درمان شود. هدف از این مطالعه بررسی و مقایسه PCR وکیت API-20E با تست های روتین بیوشیمیایی در تشخیص انواع سالمونلا ها می باشد.
در این تحقیق 470 نمونه کودک مبتلا به گاستروآنتریت حاد از 3 بیمارستان دانشگاهی امام، شریعتی و مرکز طبی کودکان در شهر تهران، جهت تشخیص سالمونلا، به آزمایشگاه میکروب شناسی دانشکده بهداست انتقال یافت. برای ارزیابی نتایج کشت روتین بیمارستانهای فوق، نمونه ها احیا و خالص سازی شد و از کیت API-20E برای شناسائی باکتری استفاده شد، همچنین بعد از استخراج DNA با روش جوشاندن، از روش PCR استفاده شد. برای مقایسه نتایج از تست مک نمار استفاده گردید. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی تمام ایزوله های سالمونلا به روش دیسک دیفیوژن و طبق دستورالعمل Clinical and laboratory standard institute(CLSI) مورد بررسی قرار گرفت.
براساس نتایج ارائه شده از مراکز درمانی از 470 نمونه مورد بررسی 65 نمونه (8/13%) دارای سالمونلا بودند، در حالیکه در ارزیابی با روش کشت و کیت API-20E در بخش میکروب شناسی دانشکده بهداشت و روش PCR فراوانی موارد مثبت به ترتیب 37 نمونه (9/7%) و 39 نمونه (3/8%) براورد گردید. تفاوت مشاهده شده در شناسائی سالمونلا با روش های روتین بیمارستانی با نتایج کیت API و PCR از نظر آماری معنی داری می باشد(P<0.05). نتایج بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی روی 37 ایزوله سالمونلا از نمونه های اسهال نشان داده که 3/73% ایزوله ها حداقل به یکی از 16 آنتی بیوتیک مورد بررسی مقاومت نشان دادند. تمامی ایزوله ها به نیتروفورانتوئین مقاوم بوده و همگی آنها نسبت به سفالوسپورین های نسل سوم حساسیت نشان دادند.
نتایج نشان داد اختلاف معنی داری میان یافته های کشت و تعیین هویت در بیمارستان و نتایج تشخیص سالمونلا با روش کیت API-20E و PCR وجود دارد.