تاثیر آبیاری تکمیلی و کود نیتروژن بر انتقال مجدد مواد در دو رقم گندم دیم

به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی در 4 سطح (شاهد (دیم) و آبیاری تکمیلی در مراحل آبستنی، گرده افشانی و پرشدن دانه) و کود نیتروژن در 4 سطح (0، 50، 100 و 150 کیلو گرم در هکتار) بر انتقال مجدد مواد از گره های مختلف دو رقم گندم دیم (سرداری و کراس البرز)، آزمایشی در سال زراعی 1388-1387 به صورت طرح کرت های دو بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه رازی کرمانشاه با 3 تکرار اجرا گردید. نتایج نشان داد که بالاترین انتقال مجدد از پدانکل مربوط به آبیاری تکمیلی در زمان پر شدن دانه بود، بیشترین انتقال مجدد از سایر میانگره ها و کارایی انتقال مجدد از پدانکل مربوط به آبیاری تکمیلی در زمان آبستنی و گرده افشانی بود. کارایی انتقال مجدد از پنالتی میت (دومین میانگره از راس ساقه) و سایر میانگره ها در تیمار شاهد حداکثر بود. سهم ذخایر ساقه در آبیاری تکمیلی در مرحله پر شدن دانه و بیشترین سهم ذخایر کاه سنبله در تیمار شاهد حداکثر بود. انتقال مجدد از کاه سنبله و سهم ذخایر کاه سنبله در کود نیتروژنه 100 کیلو گرم در هکتار بالاتر از سایر مقادیر کودی بود. کارایی انتقال مجدد از کاه سنبله در کود نیتروژنه 150 کیلوگرم در هکتار بیشتر بود. در تمامی تیمارهای آبیاری تکمیلی، سطوح کود نیتروژن و ارقام گندم میزان انتقال مجدد از سایر میانگره ها بیشتر از کاه سنبله، پدانکل و پنالتی میت بود. اما در تیمار شاهد انتقال مجدد از کاه سنبله بیشتر از سایر میانگره ها، پدانکل و پنالتی میت بود.