بررسی تغییرات مقاومت ویژه الکتریکی خاکها در حین آزمایش تحکیم

ساختار خاک مشخص کننده خواص فیزیکی آن، به ویژه خواص مکانیکی و هیدرودینامیکی، است. روش های کلاسیک تعیین خواص ساختاری خاک معمولا نقطه ای هستند و کمتر برای بررسی تغییرات مکانی و زمانی ساختار خاک سازگار شده اند. تحقیق حاضر روی استفاده از روش غیر تخریبی مقاومت ویژه الکتریکی برای تعیین خواص ساختاری خاک ها صورت گرفته است. نشست ناشی از تحکیم لایه های رسی، به علت ماهیت تدریجی و طولانی آن، می تواند خطر بزرگی برای سازه های بنا شده روی این خاک ها محسوب شود. علت این نشست تغییرشکل فشاری و جا به جایی ذرات خاک، رانده شدن هوا و آب از حفره های خاک و عوامل دیگر است. از طرفی جابه جایی ذرات خاک و آب و هوا می تواند روی مقاومت ویژه الکتریکی خاک نیز تاثیر گذار باشد. در این تحقیق چهار نمونه خاک دست خورده در درون دستگاه ائودومتر استاندارد آزمایش تحکیم، سازگار شد و مورد اندازه گیری هم زمان مقاومت ویژه الکتریکی قرار گرفت. در حین ثبت نشست خاک، تغییرات مقاومت ویژه نیز ثبت شد. همه آزمایش های تحکیم و مقاومت ویژه الکتریکی، در حالت اشباع کامل خاک صورت پذیرفته است.
نتایج حاصل نشان می دهد که مقاومت ویژه الکتریکی به حالت فیزیکی خاک وابسته است (ثبت مقادیر مقاومت ویژه کم به دلیل وجود نمک در خاک و تغییرات 50 درصدی مقاومت ویژه الکتریکی در طول آزمایش ها است). به طورکلی در طول زمان تحکیم، مقاومت ویژه الکتریکی افزایش می یابد. منحنی های لگاریتمی کامل تخلخل- مقاومت ویژه الکتریکی وجود دو خط با شیب های متفاوت را نشان می دهد. شیب خط مربوط به مرحله ابتدای فرایند تحکیم، کمتر است. به طورکلی شباهت رفتاری مقاومت ویژه و تحکیم خاک، توانایی روش مقاومت ویژه الکتریکی برای بررسی های طولانی مدت و بر جای تحکیم خاک را نشان می دهد.