بررسی و تحلیل کتاب شناسی فردوسی از سال 1357 تا سال 1387

این مقاله به بررسی و تحلیل کمی و کیفی پژوهش های فردوسی شناسی پرداخته و هدف آن توصیف، تحلیل و طبقه بندی کلیه کتاب هایی است که پس از انقلاب اسلامی در زمینه فردوسی و شاهنامه او نگاشته شده است. دستاورد های این پژوهش نشان دهنده آن است که تمام آثار و تالیفات فردوسی شناسی را می توان در سه دسته اصلی: پژوهش های بنیادی، کاربردی و توسعه ای، و در 14 شاخه جزیی تر قرار داد. درگروه اول نویسندگان به تبیین و تحلیل مسائل مفهومی در شاهنامه پرداخته اند؛ درگروه دوم زمینه های پژوهش را درباره شاهنامه و فردوسی، به طریق علمی پژوهشی، فراهم آورده اند و در گروه سوم پژوهش های دیگران را درباره فردوسی و شاهنامه، در ابعاد مورد نظر، توسعه بخشیده اند. چشم انداز پژوهش نشان دهنده آن است که بیشترین پژوهش ها با روش تحلیلی انجام یافته است. روش این پژوهش توصیفی تحلیلی است که با تکیه بر منابع کتابخانه ای انجام شده است.