تاثیر 4 هفته تمرین مقاومتی بر غلظت واسپین، IL-6، CRP و TNF-α در سرم موش های صحرایی دیابتی

واسپین، آدیپوکین جدیدی است که بالقوه حساسیت انسولینی را افزایش می دهد. داده های اندکی در مورد تاثیر تمرین ورزشی بر غلظت واسپین در سرم وجود دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی بر سطح واسپین و برخی شاخص های التهابی سرم در وضعیت دیابتی می باشد.
36 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار با میانگین وزن 22 ± 288 گرم به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند: کنترل غیردیابتی، تمرین غیردیابتی، کنترل دیابتی و تمرین دیابتی. گروه های تمرینی یک برنامه ی تمرین مقاومتی با استفاده از نردبان (3 روز در هفته، برای 4 هفته) انجام دادند. وزن بدن، غلظت گلوکز، واسپین، اینترلوکین-6 IL-6))، پروتئین واکنشی C ((CRP و عامل نکروز توموری آلفا (TNF-α) در سرم اندازه گیری گردید.
4 هفته تمرین مقاومتی در موش های صحرایی غیردیابتی به طور معنی داری سطح واسپین را در سرم کاهش داد، درحالی که در گروه تمرین دیابتی سطح واسپین در مقایسه با گروه کنترل دیابتی افزایش نشان داد. هرچند، این برنامه ی تمرین مقاومتی غلظت گلوکز، IL-6 و TNF-α را تغییر نداد، اما کاهش CRP در گروه های تمرینی، در مقایسه با گروه های کنترل مشاهده گردید.
پژوهش حاضر نشان داد تمرین مقاومتی به طور متفاوتی بر مقدار واسپین در سرم گروه های دیابتی و غیردیابتی موش های صحرایی تاثیر می گذارد. هرچند، به منظور روشن نمودن نقش واسپین و سازوکارهای ملکولی مرتبط با آن پژوهش های بیشتر ضرورت دارد. هم چنین کاهش غلظت CRP ممکن است حاکی از تاثیر بالقوه ی تمرین مقاومتی بر تعدیل التهاب ناشی از دیابت باشد.