تمرین تداومی حاد روی نوارگردان، میزان Hsp72 و TAC هیپوکامپ موش های دیابتی را افزایش می دهد

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر حاد یک جلسه تمرین تداومی روی نوارگردان بر میزان HSP72 و TAC هیپوکامپ موش های دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین بود.
به این منظور 40 سر موش صحرایی ویستار با وزن 1±165 گرم و سن 8-6 هفته، به طور تصادفی در چهار گروه، کنترل دیابتی و سه گروه دیابتی+ تمرین حاد استقامتی (گروه های 1، 2 و 3 که به ترتیب 30 دقیقه، 4 ساعت و 24 ساعت پس از ورزش کشته شدند)، تقسیم گردیدند. موش ها با تزریق استروپتوزوتوسین (STZ) (50 میلی گرم بر کیلوگرم) محلول در بافر سیترات 1/0 مولار (5/4pH=)، دیابتی شدند. برنامه شامل دویدن روی نوارگردان بود که با سرعت 10 متر در دقیقه آغاز و به تدریج به 18 متر در دقیقه رسید. مدت دویدن به طور تقریبی 60 دقیقه در نظر گرفته شد. داده ها از راه آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در 05/0P≤ مقایسه شدند.
فعالیت ورزشی حاد میزان Hsp72 هیپوکامپ را در تمام گروه ها نسبت به گروه کنترل افزایش داد که فقط در گروه 2 نسبت به گروه کنترل، 82/1 نانوگرم بر میلی لیتر (043/0=P) افزایش معنی داری داشت. TAC در گروه 1 نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری (036/0=P) را نشان داد؛ اما افزایش در گروه های 2 و 3 معنادار نبود.
این یافته ها نشان دهنده ی اثرات مفید فعالیت استقامتی حاد بر سطح Hsp72 و TAC هیپوکامپ در بیماری دیابت است. با توجه به این موارد، می توان فعالیت استقامتی حاد را به عنوان یک توصیه ی پیشگیرانه به منظور مقابله با عوارض این بیماری به کار برد.