تغییرات تنوع، غنا و گروه های کارکردی پوشش گیاهی در شدتهای مختلف چرای دام (مطالعه موردی: مراتع ماهور ممسنی، استان فارس)

چرای بیش از حد ظرفیت می تواند موجب تغییراتی در پوشش گیاهی مراتع گردد. در این تحقیق از تنوع، غنا و برخی گروه ها و خصوصیات کارکردی به عنوان گزینه ای برای ارزیابی پاسخ پوشش گیاهی به شدتهای مختلف چرای دام استفاده شد. مطالعه در منطقه ماهور ممسنی در استان فارس در سه شدت چرا (قرق بلند مدت (مرجع)، کلید و بحرانی) انجام شد. نمونه گیری پوشش گیاهی به صورت تصادفی- منظم با ثبت درصد تاج پوشش گونه های گیاهی انجام گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که افزایش شدت چرای دام موجب کاهش معنی دار شاخص های تنوع و غنای گونه ای گردید. همچنین درصد تاج پوشش تیره های گندمیان، پروانه آساها، پامچالیان، چتریان و علف گربه به طور معنی داری پاسخ منفی به شدت چرای نشان داده و در مقابل پاسخ مثبت به شدت چرای دام در تیره های شب بو، نعناعیان، بارهنگ و پنیرکیان مشاهده گردید. علاوه بر این، برخی گروه های کارکردی نظیر یک ساله ها، تروفیت ها و گندمیان به طور معنی داری از منطقه مرجع به بحرانی کاهش پیدا کردند. از یافته های دیگر این تحقیق می توان به کاهش معنی دار گیاهان کم شونده و افزایش گیاهان زیاد شونده از منطقه مرجع به منطقه بحرانی اشاره کرد. گیاهانی که در بانک بذر خاک حضور داشتند به طور معنی داری نسبت به گیاهانی که در بانک بذر حضور نداشتند درصد تاج پوشش خود را در منطقه مرجع افزایش دادند. بنابراین با توجه به آسیب دیدن برخی شاخص های پوشش گیاهی در اثر چرای دام، اصلاح روش های بهره برداری و مدیریت مراتع منطقه به منظور احیاء پوشش گیاهی توصیه می گردد.