قومیت، پدیده ای آکسیمورون در برنامه درسی صریح مدارس متوسطه ایران

در این پژوهش جایگاه قومیت در برنامه های درسی صریح دوره ی متوسطه در نظام آموزش و پرورش ایران در رشته ادبیات و علوم انسانی مورد بررسی قرار گرفته است.پیش فرض عناصر برنامه ی درسی صریح از دیدگاه اکر بوده وازروش پژوهش تحلیل محتوای کیفی استفاده شده است. در تحلیل محتوای کیفی از مدل ترتیبی فیلیپ میرینگ استفاده شده و واحد تحلیل محتو؛ اهداف، محتوا، تصاویروفعالیت های کتاب های درسی بوده است. جامعه مورد پژوهش تعداد هشت جلد کتاب در قالب بیش از 1470 صفحه از کتاب های مطالعات اجتماعی،تاریخ،جامعه شناسی و علوم اجتماعی دوره ی متوسطه و پیش دانشگاهی بوده است. در این تحقیق از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شده و یافته های پژوهش بیانگر جایگاهی مبتنی بر عدم تمایل به طرح مسائل اقوام، تاکیدضمنی برتعارضات قومیت هاو مغفول بودن قومیت ومقوله های قومی در کتاب های درسی می باشند. همچنین بر اساس یافته های پژوهش جایگاه قومیت در کتاب های درسی، جایگاهی آکسیمورون بوده واین بی وضعیتی نسبت به جایگاه قومیت، معلمان ودانش آموزان رادر این زمینه باانبوهی ازاطلاعات متناقض و چالش برانگیز مواجه نموده است.