تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی بر عملکرد واجزای عملکرد هیبریدهای ذرت

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد هیبریدهای ذرت و نیز ارزیابی همبستگی بین صفات و عملکرد در سطوح مختلف تنش، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار با استفاده از 15 هیبرید ذرت در سال زراعی 1385 در ایستگاه تحقیقات زراعی قراخیل اجرا گردید. کرت های اصلی شامل چهار سطح تنش خشکی بود:a1: آبیاری پس از 50 میلی متر تبخیر از سطح تشت تبخیر a2: آبیاری پس از 90 میلی متر تبخیر از سطح تشت تبخیر a3: آبیاری پس از 130 میلی متر تبخیر از سطح تشت تبخیر a4: آبیاری پس از 170 میلی متر تبخیر از سطح تشت تبخیر. در کرت های فرعی هیبرید های ذرت قرار داشتند. درشرایط نرمال، تنش ملایم و شدید، هیبریدOSGT14 به ترتیب با عملکرد9/445، 9/270 و 8/352 تن در هکتار دارای بیشترین عملکرد بود. در شرایط تنش خیلی شدید، هیبرید SPGT12 با عملکرد 7/455 تن در هکتار بیشترین عملکرد را به خود اختصاص داد. از میان اجزای عملکرد، وزن هزار دانه، تعداد دانه در ردیف، تعداد ردیف دانه، تعداد دانه در بلال، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، قطر بلال و طول بلال بیشترین همبستگی را با عملکرد نشان دادند. به عبارتی می توان گفت این صفات بیشترین تاثیر را روی عملکرد دانه داشتند. همبستگی بین شاخص های تحمل به خشکی می تواند به عنوان معیاری برای انتخاب بهترین هیبریدها و نیز بهترین شاخص ها به کار رود. از آنجا که همبستگی بالایی بین شاخص های MP، GMP، Harm و STI با یکدیگر وجود داشت و از طرفی این شاخص ها دارای بالاترین همبستگی با عملکرد در شرایط نرمال و سطوح مختلف تنش بودند می توان از آنها به عنوان برترین شاخص ها نام برد و به کمک آنها ارقام متحمل و حساس را شناسایی نمود.