مقایسه ی تاثیر دو نوع برنامه ی تمرین درمانی بر تعادل عملکردی بیماران مبتلا به ملتیپل اسکلروزیس

کاهش توانایی راه رفتن و تعادل از علایم شایع بیماری مولتیپل اسکلروزیس می باشند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دو نوع برنامه ی تمرین درمانی بر تعادل عملکردی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می باشد.
در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی انجام گرفت، 16 نفر بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (8 مرد و 8 زن با Expanded Disability Status Scale(EDSS) 5/4 یا کمتر) شرکت داشتند که به روش غیر تصادفی ساده انتخاب شدند. بیماران شرکت کننده، به صورت تصادفی در دو گروه 8 نفری تقسیم بندی شدند. برنامه ی تمرین درمانی بیماران گروه اول شامل تمرین ثبات دهنده و برنامه ی تمرین درمانی بیماران گروه دوم شامل تمرینات مشابه گروه اول به علاوه ی تمرین تعادلی بود. این تمرینات به مدت 8 هفته و در هر هفته سه جلسه برای تمام بیماران شرکت کننده انجام شد. جهت ارزیابی تعادل بیماران از آزمون کشیدن دست به طرفین و آزمون راه رفتن استفاده گردید.
در نتایج آزمون کشیدن دست به هر دو سمت (راست و چپ) و نتیجه ی آزمون راه رفتن بین قبل و بعد از درمان در هر دو گروه تفاوت آماری معناداری مشاهده گردید (P < 0.001). مقایسه ی نتیجه ی آزمون راه رفتن بعد از درمان در گروه دوم نسبت به گروه اول بهبودی بیشتری نشان داد (P < 0.01). اما مقایسه ی نتایج آزمون کشیدن دست به هر دو سمت (راست و چپ) بعد از درمان بین دو گروه تفاوت آماری معناداری را نشان نداد (P > 0.05).
تمرینات ثبات دهنده به همراه تمرینات تعادلی می توانند به عنوان یک روش درمانی موثر در بهبود تعادل عملکردی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مورد استفاده قرار گیرند.