مقایسه اثر افزودن الانزاپین در مقابل پرفنازین بر درمان نگهدارنده بیماران دو قطبی نوع یک

اختلال دو قطبی از شایع ترین اختلالات روان پزشکی می باشد.شیوع ان یک درصد میباشد.این بیماری بطور شایع درجوانان در دهه 20 تا30 شروع می شود.25 تا 50 درصد بیماران یک تلاش جدی برای خود کشی دارا می باشند.با توجه به لزوم درمان نگه دارنده و کاهش هزینه ها برای بیمار این مطالعه به مقایسه اثر داروی پرفنازین در مقابل الانزاپین در درمان نگه دارنده بیماران می پردازد.
این مطالعه از نوع مداخله ای می باشد که روی 40 نفر از بیماران دو قطبی 16 تا 50 سال مبتلا به اختلال دو قطبی1 که بر روی درمان نگه دارنده بودند به مدت 6 هفته انجام شد.این بیماران به در مانگاه اعصاب و روان بیمارستان گلستان در سال 1389 مراجعه کرده بودند.شدت علایم با استفاده از معیار نمره دهی مانیای یانگ در بدو ورود و هفته های 3و6 مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت.داده ها توسط نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند.
در هر دو گروه پرفنازین و الانزاپین علایم در انتهای مطالعه نسبت به ابتدای مطالعه تفاوت معنا دار داشته است(p:0/000 برای الانزاپین و p:0/001 برای پرفنازین). میزان بهبودی بین دو گروه تفاوت معنا داری نداشته است.
میزان بهبودی بین دو گروه تفاوت معنا داری نداشته است.که در تفسیر ان می توان به دوره کوتاه مطالعه و نمونه کم و استفاده از انتی سایکوز در کنار تثبیت کننده خلق اشاره کرد.