مقایسه میزان آسیب عصب راجعه در تیروئیدکتومی با و بدون جستجوی عصب

وجود چند عارضه نادر ولی بسیار خطرناک در عمل جراحی تیروئید نگرانی هایی را در بیماران و پزشکان ایجاد کرده است. جراحی تیروئید عوارض زودرس و دیررس مختلفی را به همراه دارد که از مهم ترین آن ها آسیب عصب راجعه و به دنبال آن مشکلات تنفسی، خونریزی، هیپوکلسیمی و بروز طوفان تیروئیدی قابل ذکر است. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان آسیب عصب راجعه در جراحی تیروئیدکتومی با و بدون جستجوی عصب و عوامل موثر در ایجاد آن بود.
این مطالعه به روش هم گروهی بر روی 566 بیمار که از ابتدای سال 1384 تا دی ماه 1389 تحت عمل جراحی تیروئیدکتومی در دو مرکز افضلی پور و شهید باهنر کرمان قرار گرفته بودند، انجام شد و طی آن، میزان آسیب عصب راجعه و عوامل احتمالی موثر در ایجاد آن بررسی گردید.
در مجموع 442 نفر (1/78 درصد) زن و بقیه (9/21 درصد) مرد بودند. میانگین سنی بیماران 26/40 سال و میانگین روزهای بستری در بیمارستان 35/3 روز بود. 382 نفر (5/67 درصد) تحت جراحی توتال و ساب توتال تیروئیدکتومی و 184 نفر (5/32 درصد) تحت جراحی لوبکتومی یک طرفه و ایسمکتومی قرار گرفتند. شایع ترین بدخیمی، کارسینوم پاپیلاری (8/17 درصد از کل بیماران) و شایع ترین خوش خیمی، گواتر مولتی ندولار (4/39 درصد از کل بیماران) بود. 337 نفر (5/59 درصد) تحت جراحی با جستجوی عصب راجعه و 229 نفر (5/40 درصد) تحت جراحی بدون جستجوی عصب قرار گرفتند. در کل، 6 نفر (1/1 درصد) بعد از عمل تیروئیدکتومی دچار عارضه آسیب دائمی یک طرفه عصب شدند که پنج نفر از آن ها تیروئیدکتومی بدون جستجوی عصب و یک نفر تیروئیدکتومی با جستجوی عصب شده بود. چهار نفر به خشونت صدا و دو نفر به دیسفونی دائمی گرفتار شدند.
بر اساس این مطالعه به نظر می رسد که بین انجام جراحی در گروه خوش خیم و بدخیم و همچنین بین وسعت عمل جراحی (انجام دایسکشن رادیکال اصلاح شده گردن) و نیز بین جستجو کردن عصب راجعه حین عمل با آسیب عصب ارتباط معنی داری وجود دارد؛ نکته مهم این که جستجوکردن عصب می تواند آن را در حین عمل تیروئیدکتومی حفظ و از آسیب آن جلوگیری کند. البته در این مطالعه بین انجام جراحی مجدد و نوع عمل انجام شده (یک طرفه یا دو طرفه بودن) با ایجاد آسیب عصب راجعه ارتباط معنی داری پیدا نشد.