بررسی مقدماتی الگوی ترسیم ساعت در کودکان با و بدون نارساخوانی تحولی

پژوهش حاضر با هدف تعیین الگوی ترسیم ساعت در کودکان با و بدون نارساخوانی تحولی و ارزیابی آزمون ترسیم ساعت به عنوان ابزاری برای غربالگری در جمعیت کودکان ایرانی انجام شد. پژوهش حاضر از نوع پس رویدادی با گروه همتا است که در آن 53 دانش آموز نارساخوان 9 تا 11 ساله با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و 53 دانش آموز عادی که از نظر سن، جنسیت، دست برتری، پایه ی تحصیلی و هوش بهر با آن ها همتا بودند، با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از این رو حجم کل نمونه مورد بررسی 106 نفر بود. شرکت کنندگان، پس از تکمیل فرم معلمان و والدین فهرست نشانه ی مرضی کودک، مقیاس هوشی وکسلر کودکان، آزمون تشخیص خواندن و مصاحبه با ساختار براساس ملاک های چاپ چهارم راهنمای تشخیصی و آماری انجمن روان پزشکی آمریکا انتخاب شدند. مفهوم سازی زمان و ترسیم ساعت، به طور جداگانه و با استفاده از سامانه نمره گذاری کوهن، ریکی،کیبی و ادموندز که بر روی کودکان مدرسه رو هنجار شده بود، مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با تحلیل واریانس چند متغیری تحلیل شد. نتایج نشان داد که عملکرد کودکان با نارساخوانی تحولی، در ترسیم ساعت و جایگزینی عقربه ها به طور معناداری از کودکان عادی ضعیف تر است. تحلیل کیفی عملکرد، خطاهایی را آشکار ساخت که ناشی از برنامه ریزی ضعیف در انجام تکلیف های نیازمند هماهنگی است. با توجه به تحلیل های کمی و کیفی و تفاوت های بین الگوی ترسیم ساعت در کودکان با و بدون نارساخوانی تحولی، آزمون ترسیم ساعت ابزار غربالگری مناسب و بخش سودمندی از ارزیابی جامع عصب روان شناختی در کودکان با نارساخوانی تحولی است.