اثر کشش سطحی محلول پلیمر بر شکل شناسی الیاف الکتروریسی شده PLGA و ژلاتین

با توجه به کاربرد خاص فرایند الکتروریسی در مهندسی بافت و ضرورت پیش رفت در زمینه الکتروریسی پلیمرهای زیس تسازگار، در این پژوهش اثر کشش سطحی سامانه های مختلف حلال روی شکل شناسی نانوالیاف الکتروریسی شده PLGA و ژلاتین ارایه شده است. در این مطالعه سعی شده است، بهترین سامانه حلال برای بهینه سازی نانوالیاف دو پلیمر گفته شده معرفی شود. روش کلی کار، بدین ترتیب بود که ابتدا محلول های با غلظت های مساوی در سامانه های مختلف حلال تهیه و در شرایط ثابت فرایند و محیط، الکتروریسی شدند. در نهایت با نشان دادن تغییر در شکل شناسی الیاف الکتروریسی شده در سامانه های مختلف حلال، به وسیله میکروسکوپ الکترونی پویشی و ذکر بیان آن بهترین سامانه حلال برای الکتروریسی این دو پلیمر معرفی شد تا به مطالعات بعدی زمینه مهندسی بافت روی نانوالیاف این دو پلیمر کمک شایانی کند و پژوهش های بعدی در این زمینه راحت تر انجام شود. با توجه به نتایج می توان گفت، الکتروریسی PLGA به وسیله سامانه هایی، که کشش سطحی کمتری دارند، منجر به تولید الیافی یکنواخت تری شود که این نتایج در مورد پلیمر طبیعی ژلاتین نیز قابل مشاهده بود. مثلا برای PLGA مشاهده شد، با تغییر سامانه حلال ازDMF با کشش سطحی بسیار زیاد به HFIP با کشش سطحی کم، ساختار محصولات الکتروریسی از ذرات کروی به سمت الیاف صاف تغییر می کند.