بررسی ارتباط اضطراب آشکار و پنهان با کیفیت زندگی کاری در پرستاران بیمارستان های آموزشی

اضطراب یکی از مسایل بحرانی زندگی کاری در سیستم بهداشتی، درمانی است و موجب افزایش مشکلات سلامتی، کاهش کیفیت زندگی کاری و کیفیت کار می شود. این مطالعه برای بررسی ارتباط اضطراب آشکار و پنهان با کیفیت زندگی کاری در پرستاران بیمارستان های آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1393 انجام شد. روش پژوهش: این پژوهش توصیفی- تحلیلی، از نوع مقطعی، روی 654 پرستار انجام شد. گردآوری داده ها با پرسشنامه اشپیل برگر و کیفیت زندگی کاری استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی شامل آزمون شاپیرو ویلک، من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی اسپیرمن در نرم افزار SPSS18 انجام شد. میانگین اضطراب آشکاربیشتر از اضطراب پنهان و در محدوده متوسط بود. سطح کیفیت زندگی کاری نیز (14/94 ± 84/24) بود. بین کیفیت زندگی با اضطراب آشکار (0/43- =r) و اضطراب پنهان (0/440- =r) همبستگی وجود داشت. ارتباط معناداری بین اضطراب آشکار با شغل دوم، تعداد فرزند و اضطراب پنهان با جنسیت، وضعیت تاهل، شغل دوم و کیفیت زندگی کاری با وضعیت استخدامی، شغل دوم، وسیله نقلیه وجود داشت. کاهش میزان اضطراب آشکار و پنهان با افزایش کیفیت زندگی کاری همراه است. لذا، بایستی یکی از اولویت های اصلی مدیران بیمارستان اتخاذ راهکارهای مناسب، جهت کاهش اضطراب در محیط کار و ارتقا کیفیت زندگی کاری باشد تا شرایط لازم جهت بهبود کیفیت ارائه خدمات پرستاری فراهم گردد.