چارلز تیلور: ویژگی های استعلایی انسان و دو قرائت از لیبرالیسم

چارلز تیلور، فیلسوف کانادایی، اظهار می دارد که «لیبرالیسم معطوف به رویه»، ازآن رو که نمی تواند توجیهی برای پیشبرد «خیر عمومی» در جامعه ارائه کند، قابل تداوم نیست و نیز نسبت به واقعیات سیاسی و اجتماعی بی توجه است. این امر از آن جا ناشی می شود که هستی شناسی و معرفت شناسی نهفته در این نوع از لیبرالیسم «ویژگی های استعلایی» هویت انسانی و شکل گیری آن به شیوه «گفت و گویی» را نادیده می گیرد. در مقابل، وی قرائتی از لیبرالیسم را ارائه می کند که به پیشبرد اهداف جمعی همانند «بقای فرهنگ» توجه می کند و بر ویژگی های استعلایی مزبور نیز متکی است. با این حال، ادعای وی در مورد آن که «لیبرالیسم مبتنی بر حقوق» قابل تداوم نبوده و قرائت وی از لیبرالیسم پیشبرنده اهداف جمعی بر مبانی هستی شناختی و معرفت شناختی اتکا دارد، قانع کننده نیست. اگرچه این دیدگاه تیلور پذیرفتنی است که نظریه های عدالت مبتنی بر حقوق نمی توانند تعقیب اهداف جمعی مانند بقای یک فرهنگ یا زبان را (که جوامع لیبرال عموما به پیشبرد آن ها مبادرت می ورزند) توجیه کنند، اما اهداف مزبور به بقای جامعه یا حتی ویژگی های لیبرالی آن معطوف نیستند، بلکه صرفا حفظ تمایز یک جامعه از سایر جوامع را مد نظر دارند. به سخن دیگر، ناتوانی لیبرالیسم معطوف به رویه در توجیه این اهداف به معنای بی توجهی آن به ویژگی های استعلایی شکل گیری هویت آدمی نیست.