تبیین آثار مهاجرت بر پایداری محیط های مسکونی (مطالعه موردی: محله کن- منطقه پنج تهران)

در این پژوهش٬ نتایج پژوهش برای تبیین نقش مهاجرت - که اغلب بخشی از آنها از سیاست های بخش مسکن تاثیر می پذیرند- در ناپایداری محلات مسکونی معاصر٬ ارائه شده است. اغلب محلات کلانشهرهایی چون تهران با مفهوم محله و شاخص هایی که معرف این نوع زیستگاه انسانی است به دلایلی از جمله مهمترین، آنها یعنی عدم یکدستی ساختار اجتماعی محلات فاصله زیادی دارند. به تبع مسائل مترتب بر این موضوع٬ هدف این پژوهش تبیین تاثیر عوامل تاثیرگذار بر ناپایداری محلات شهری معاصر است با نگاهی ویژه به مسائل متاثر از مهاجرت٬ با بررسی مسائلی همچون پراکندگی کالبدی٬ ناامنی در شهرها٬ کیفیت نازل محیط٬ نزول ساختار اجتماعی محلی٬ فقدان هویت٬ فقدان الگوهای اقناع کننده مسکن٬ حضور اتومبیل و... که گریبانگیر محلات شهری معاصر شده است. با توجه به محدودیت های پژوهش٬ ارتباط مهاجرت با این مسائل منعکس کننده پاسخ پرسش اصلی این پژوهش خواهد بودکه: آیا مهاجرت بر پایداری محیط مسکونی محله «کن» منطقه 5 تهران تاثیر گذاشته است؟ طی این پژوهش از مطالعات نظری و تجربیات جهانی برای تبیین چارچوب نظری مطالعه استفاده شد و با مطالعات اسنادی و به کارگیری ابزار پرسشنامه و بهره گیری از نرم افزار SPSS به پاسخگویی به سئوال مذکور پرداخته شد نتایج پژوهش حاکی از این واقعیت است که مهاجرت های صورت گرفته به محله کن تهران در نزول کیفیت محیط مسکونی از جمله هویت، پویایی و سازگاری، ظرفیت قابل تحمل مکان و... تآثیر گذار بوده است.