ارزیابی میزان مواجهه کارگران با ذرات سیلیس بلوری در کارگاه های استان مازندران

تماس کارگران با ذرات قابل استنشاق سیلیس و به خصوص سیلیس آزاد به صورت کوارتز در محیط کار منجر به عوارض خطرناکی مانند سیلیکوزیس یا فیبروز ریه ناشی از سیلیس می شود. این تحقیق با هدف تعیین میزان مواجهه شغلی کارگران با سیلیس کریستالی و با استفاده از روش اسپکتروفتومتری مادون قرمز در صنایع انجام شد.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی ذرات قابل استنشاق گرد و غبار سیلیس کریستالی از منطقه تنفسی کارگران با استفاده از نمونه بردار فردی و سیکلون با فیلتر پی وی سی نمونه برداری وسپس مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیز نمونه های دارای سیلیس با استفاده از روش اسپکتروفتومتری مادون قرمز(IR) و بر اساس روش 7602 انستیتوی ملی بهداشت حرفه ای و ایمنی آمریکا انجام شد.
میانگین تماس با ذرات قابل استنشاق سیلیس در هوای منطقه تنفسی در کارگران چهار گروه صنعتی به طور قابل ملاحظه ای از حدود مجاز ارائه شده توسط ACGIH بیشتر است. دامنه تغییرات مواجهه کارگران با سیلیس کریستالی از حداقل 03/0 تا حداکثر 57/0 mgm-3 می باشد و اختلاف معنی داری بین میانگین غلظت ذرات قابل استنشاق در منطقه تنفسی کارگران این صنایع وجود دارد.
کارگران شاغل در کارگاه های ریخته گری، تولید آسفالت، آجرپزی و تولید شن و ماسه در معرض ذرات قابل استنشاق سیلیس آزاد در حدود بالاتر از استاندارد می باشند و اقدامات کنترل مهندسی و بهداشتی برای کاهش تماس و پیشگیری از بیماری ها و عوارض مزمن ضروری است.