علوم اعصاب، مطالعات شناختی و شیوه های نوین آموزش پزشکی

یکی از چالش های پژوهشی امروز در علم یاددهی- یادگیری پاسخ به این سوال است که به کارگیری یافته های برآمده از مطالعات علوم اعصاب شناختی درباره یادگیری تا چه حد می تواند در بهبود کیفیت آموزش و به طور خاص آموزش پزشکی موثر افتد و اساسا زبان علوم اعصاب، علم یاددهی- یادگیری تا چه اندازه مشترک است؟ در حالی که آموزه های قبلی بر اهمیت مفهوم طرح واره یا قالب های ذهنی به عنوان زیرساخت فراگیری جدید، تاکید داشته اند، علوم اعصاب شناختی در پی این است که دانش، بینش و تجربه چگونه در مغز پردازش می شوند و ارتباطات عصبی موجود در مغز چطور موجبات یادگیری جدید را فراهم می کنند. اطلاعات کدگذاری شده در هیپوکامپ می تواند به شیوه ای پایا در شبکه های نئوکورتیکال نهادینه شده، طرح واره ها را شکل دهد. بهره گیری از این ساز و کارها در بهبود آموزش و خصوصا آموزش پزشکی چگونه میسر است؟ بینش فعلی برآمده از پژوهش های بنیادی و کاربردی علوم اعصاب شناختی، روان شناسی شناختی، پژوهش های علم یاددهی-یادگیری تحول در امر آموزش، از جمله آموزش پزشکی را نوید می دهد. این مقاله به بررسی فصول مشترک علوم اعصاب، مطالعات شناختی و آموزش پزشکی می پردازد.