بررسی میان کنش های الکترواستاتیک بتالاکتوگلوبولین و تراگاکانتین: گام نخست به سوی تولید میکرو و نانو ذرات بیوپلیمری

بررسی رفتار کلوئیدی سامانه های پروتئین- پلی ساکارید، اهمیت روزافزونی برای فراهم آوری پایه ای مناسب در راستای دستیابی به کاربرد های مختلف آن ها (مانند تولید میکرو و نانو ذرات بیوپلیمری، طراحی آنالوگ های غذایی و فناوری ریزپوشینه کردن) پیدا کرده است. هدف این پژوهش، بررسی گذارهای کلیدی ناشی از تغییر pH در جریان جدایش فازی تجمعی بتالاکتوگلوبولین و تراگاکانتین بود.
تشکیل کمپلکس های الکترواستاتیک در پراکنش های حاوی مخلوط بتالاکتوگلوبولین و تراگاکانتین (غلضت کل پلیمر 3/0 درصد وزنی و نسبت پروتئین به پلی-ساکارید 2 به 1) تابع pH(6-2) با استفاده از طیف سنجی و آنالیز اندازه ذرات بررسی شد. از رئومتری به موازات اسیدی کردن آرام پراکنش مخلوط، با گلوکونودلتالاکتون، برای پایش گذارهای ساختاری سامانه استفاده شد. اثر نوع و غلظت نمک روی تشکیل میکروذرات حاصل تعیین شد.
تشکیل کمپلکس های محلول در 20/5= pHآغاز شد؛ در 85/4= pH انبوهش کمپلکس های درون پلیمری رخ داد و به انجام جدایش فازی در 30/4= pHمنتهی شد. پارامترهای ثبت شده نشان داد که توده ای شدن مرکب در 15/4= pH رخ می دهد. در نهایت، مخلوط به حالت یک سامانه ی تک فازی در 50/2= pHبازگشت. آنالیز اندازه ی ذرات نشان داد که ساختارهای مرکب نوعی فرایند جمع و فشرده شدن را در جریان کمپلکس شدن تجربه می کنند. رئومتری دریافت های عمیق تری از رفتار کلوئیدی سامانه را فراهم آورد و نتایج در توافق با گذارهای ناشی از pH، تعیین شده با تیتراسیون با HCl بود. تشکیل میکروذرات به شدت وابسته به نمک بود.
تحت شرایط کنترل شده pH، میان کنش های الکترواستاتیک بتالاکتوگلوبولین و تراگاکانتین می تواند برای تشکیل گونه های مختلف ذرات بیوپلیمری به کار گرفته شود. این میکرو و نانو ذرات حاصل می توانند در صنعت غذا به عنوان سامانه های تحویل دهنده ی طبیعی یا جایگزین چربی به کار روند.