اثر خوراندن پساب کارخانه نشاسته بر عملکرد، قابلیت هضم و فراسنجه های خونی گوساله های نر پرواری هلشتاین

به منظور بررسی اثر جایگزینی پساب کارخانه نشاسته با دانه جو، پژوهش حاضر با استفاده از 15 راس گوساله نر پرواری هلشتاین (وزن اولیه 35 ± 416 کیلوگرم؛ انحراف معیار ± میانگین) در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده 3 × 3 با دوره های 22 روزه (16 روز عادت دهی و 6 روز نمونه گیری) انجام شد. تیمار های آزمایشی به ترتیب عبارت بودند از: 1) جیره شاهد (بدون پساب و حاوی 5‎/42 درصد جو)؛ 2) جیره حاوی 10 درصد (بر اساس ماده خشک) پساب کارخانه نشاسته (5‎/23 درصد جایگزین جو جیره)؛ و 3) جیره حاوی 20 درصد (بر اساس ماده خشک) پساب کارخانه نشاسته (47 درصد جایگزین جو جیره). گوساله ها در طول انجام پژوهش دسترسی آزاد به آب داشته و در حد اشتها تغذیه می شدند. افزودن پساب به جیره ماده خشک مصرفی را به طور معنی دار کاهش داد اما تفاوتی بین سطوح مختلف آن مشاهده نشد (0‎/10، 2‎/9 و 2‎/9 کیلوگرم در روز به ترتیب در تیمارهای 1 تا 3). افزایش وزن روزانه گوساله ها و نیز تغییرات وزن بدن آن ها طی هر دوره تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت اما بازده خوراک در گوساله های تغذیه شده با 20 درصد پساب به طور معنی داری نسبت به گوساله های تغذیه شده با 10 درصد پساب و بدون آن افزایش یافت. افزودن پساب به جیره قابلیت هضم مواد مغذی را به طور معنی دار افزایش داد اما تفاوتی بین سطوح مختلف آن وجود نداشت. غلظت فراسنجه های خونی به جز انسولین که در گوساله های تغذیه شده با پساب به طور معنی داری کاهش یافت، تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هر چند با خوراندن پساب کارخانه نشاسته به گوساله های نر پرواری مصرف ماده خشک کاهش یافت اما قابلیت هضم مواد مغذی و به واسطه آن بازده خوراک افزایش پیدا کرد. این پاسخ به خوراندن پساب باعث عملکرد یکسان گوساله ها در تیمارهای مختلف آزمایشی شد. در کل، پساب کارخانه نشاسته می تواند به عنوان یک محصول فرعی جایگزین غله در جیره گوساله های پرواری هم از نظر عملکردی و هم از لحاظ اقتصادی قابل توصیه باشد.