بررسی نشانه- معناشناختی ساختار روایی داستان کوتاه «لقاء فی لحظه رحیل»

در این پژوهش شرایط تولید و دریافت معنا در«لقاء فی لحظه رحیل»، از نسرین ادریس، نویسنده معاصر لبنانی را بررسی می کنیم. این داستان به دلیل منطق روایی حاکم بر آن، قابلیت مطالعه از دیدگاه نشانه- معناشناسی نوین را دارد و شامل دو گفتمان کنشی عکاس و مبارزان است. کنشگر گفتمان عکاس، حمزه، تابع برنامه است و توانش مهارتی او در هنر عکاسی، موتور اصلی کنش او را به وجود می آورد. البته فرمانده، به عنوان شوش گزار، نقش مهمی در کسب توانش عاطفی حمزه دارد. در گفتمان دوم، مبارزان هم بعد از قرارداد و کسب توانش وارد کنش می شوند. از آنجا که دو گفتمان درهم تنیده اند، کنش های اصلی همزمان انجام می شود؛ مبارزان عملیات را شکل می دهند و حمزه به ثبت تصویری لحظات می پردازد. به ترتیب مراحل فرایند تحولی و روایی به انجام می رسد. هرچند گفتمان غالب هوشمند است، فرایند عاطفی گفتمان، نقش مهمی در شکل گیری ساختار معنایی و روایی داستان، به ویژه در گفتمان عکاس دارد.
بدین ترتیب هدف مقاله، مطالعه فرایند معناشناسی داستان و ویژگی های روایی آن است تا سازکارهای تولید معنا و عناصر اصلی شکل گیری معنا را به دست آوریم. همچنین چگونگی تاثیرگذاری فرایند عاطفی بر فرایند معناسازی را بررسی می کنیم.