ناامنی غذایی و برخی عوامل تغذیه ای وابسته به آن در بیماران دیابتی تازه تشخیص داده شده

ناامنی غذایی به عنوان فراهمی محدود یا نامطمئن غذای کافی درهمه اوقات برای یک زندگی سالم و فعال تعریف می شود. دیابت، از شایع ترین بیماری های متابولیک است که اخیرا به عنوان یک اولویت بهداشتی در ایران مطرح شده است. مطالعات اخیر بیانگر شیوع گسترده ناامنی غذایی و دیابت در جامعه ایرانی می باشند. هدف مطالعه حاضر بررسی وضع ناامنی غذایی و برخی عوامل تغذیه ای وابسته به آن در افراد مبتلا به دیابت نوع2 بود.
این مطالعه به صورت مقطعی روی 135 بیمار 60-30 ساله مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. مشخصات عمومی و وضعیت ناامنی غذایی به ترتیب با استفاده از پرسشنامه های عمومی و امنیت غذایی خانوار 18 گویه ای سازمان کشاورزی ایالت متحده آمریکا و دریافت های غذایی توسط پرسشنامه بسامد خوراک بررسی شد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای، T مستقل و رگرسیون لجستیک تجزیه و تحلیل شدند.
میزان شیوع ناامنی غذایی در جمعیت مورد مطالعه 7/66% بود. بر اساس مدل نهایی رگرسیون لجستیک، ناامنی غذایی با نمایه توده بدنی بالا و اضافه وزن و چاقی و دفعات مصرف پایین تر گوشت، میوه و سبزی ارتباط آماری مستقیم و معنی داری را نشان داد (05/0P<)؛ اما با سایر متغیرها رابطه آماری معنی دار نشان نداد.
این مطالعه نشان داد که ناامنی غذایی با احتمال بیشتر بروز دیابت نوع 2 همراه است.