رابطه بین سوگیری توجه و خودکارآمدی اجتماعی با اضطراب اجتماعی در دختران مقطع متوسطه شهری ساری

اختلال اضطراب اجتماعی اغلب در دوران نوجوانی آغاز می شود و با ترسهای اجتماعی پیوسته ای مشخص می گردد که آسیب در کارکردهای شغلی، تحصیلی و اجتماعی افراد را در پی دارد. پژوهش حاضر که از نوع همبستگی است با هدف بررسی رابطه بین اضطراب اجتماعی با برخی متغیرهای پیش بینی کننده آن اعم از سوگیری توجه (توجه متمرکز بر خود، توجه متمرکز بر بیرون) و خودکارآمدی اجتماعی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر ساری انجام گرفت.
نمونه پژوهش شامل 360 دانش آموز دختر مقطع متوسطه شهر ساری بود که با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایانتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه مقیاس فوبی اجتماعی (SAS-A)، مقیاس کانون توجه (FAQ) و مقیاس خودکارآمدی برای موقعیتهای اجتماعی (SESS) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیری استفاده شد.
یافته های پژوهش نشان داد که بین اضطراب اجتماعی با سوگیری توجه رابطه مثبت معنی دار (01/0>p) و با خودکارآمدی اجتماعی رابطه منفی معنی دار (01/0p<) وجود دارد.
در موقعیتهای اجتماعی، تغییر کانون توجه و همچنین وجود باورهای منفی در دختران نوجوان مضطرب اجتماعی موجب عملکرد نامناسب شده که خود سبب بروز بیشتر اضطراب و تداوم آن خواهد شد.