بررسی اثربخشی مداخله شناختی رفتاری مبتنی بر الگوی مارلت روی بهبود و پیشگیری از بازگشت به مصرف مواد افیونی

بررسی اثربخشی مداخله شناختی- رفتاری مبتنی بر الگوی مارلت روی بهبود و پیشگیری از سوءمصرف مواد افیونی، هدف اصلی این پژوهش بود.
در یک طرح آزمایشی با اندازه گیری مکرر، 90 بیمار مرد با تشخیص وابستگی به مواد افیونی، پس از دوره سم زدایی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه جای گرفتند. گروه اول به مدت 12 جلسه 90 دقیقه ای به صورت گروهی تحت درمان برنامه درمانی شناختی- رفتاری مبتنی بر الگوی مارلت قرار گرفت، گروه دوم تحت نظر روانپزشک تنها داروی نالترکسون دریافت کرد و گروه گواه هیچ نوع مداخله یا درمانی دریافت نکرد. آزمودنی ها توسط مصاحبه ساختاریافته شاخص مصرف مواد افیونی OTI و پرسشنامه سلامت عمومیGHQ-28، قبل از شروع درمان، پایان درمان و سه ماه پس از پایان درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند.داده ها به کمک روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و خی دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که مداخله شناختی- رفتاری مبتنی بر الگوی مارلت در کاهش میزان بازگشت، افزایش اطاعت درمانی و مدت باقی ماندن در درمان و کاهش مصرف مواد افیونی، علائم جسمانی، اضطراب، بهبود عملکرد اجتماعی و وضعیت سلامت موثرتر است.
به نظر می رسد به کارگیری روش مداخله شناختی- رفتاری مبتنی بر الگوی مارلت به نحو قابل توجهی اثربخشی درمان را در بهبودی و پیشگیری از بازگشت مواد افیونی افزایش می دهد.