گروه بندی هتروتیک لاین های ذرت ایرانی بر اساس ترکیب پذیری خصوصی عملکرد حاصل از تلاقی دای آلل و استفاده از GGE بای پلات

هدف از این آزمایش گروه بندی لاین های ذرت ایرانی به گروه های هتروتیک و تعیین الگوهای هتروتیک آنها بود. چهارده لاین اینبرد ذرت به صورت دای آلل و بدون تلاقی های متقابل با یکدیگر تلاقی داده شدند. والدین و 91 هیبرید نسل اول آنها با استفاده از طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار برای دو سال متوالی (2007- 2008) در کرج ارزیابی شدند. تجزیه واریانس طبق روش 2 و مدل یک گریفینگ انجام شد. روش GGE biplot نیز جهت تعیین اثر متقابل والدین و تسترها استفاده گردید. بیشتر بودن مجموع مربعات ترکیب پذیری خصوصی (SCA) نسبت به مجموع مربعات ترکیب پذیری عمومی (GCA) نشان دهنده وجود اثرات فوق غالبیت برای ژن های کنترل کننده عملکرد دانه بود. بهترین الگوهای هتروتیک «لنکستر شور کراپ (LSC) × لاین های استخراجی از مواد سیمیت»، «رید یللودنت (RYD) × لاین های استخراجی از مواد سیمیت» و «لنکستر شور کراپ × لاین های استخراجی از رقم مصنوعی دیررس» بودند. نتایج حاصل از بای پلات مطابقت خوبی با نتایج روش گریفینگ داشت.