بررسی سطح استرس شغلی در پرستاران شاغل در بخش های CCU

استرس به معنای فشار یا نیرویی است که از انواع عوامل درونی و بیرونی بر فرد وارد شده و بر رفتار او تاثیر می گذارد. یکی از انواع استرس، استرس ناشی از محیط کار است که بسته به عوامل استرس زای درونی خود می تواند کارکنان را تحت تاثیر قرار دهد. به طور کلی استرس شغلی نوعی استرس است که با عوامل مرتبط با محیط کاری فرد ارتباط دارد. محیط بخش های ویژه از جمله CCUجزو بخش هایی هستند که به دلایل مختلف شغلی، جسمی و روحی می توانند سبب بروز استرس در پرستاران گردند. همچنین می توان گفت افزایش خطاهای شغلی یکی از ده ها مشکلی است که با افزایش سطح استرس ارتباط مستقیمی دارد. با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر با هدف تعیین سطح استرس پرستاران شاغل در بخش های CCU بیمارستان های شرق گیلان به عمل آمده تا با شناخت سطح استرس آنان در صورت نیاز راهکارهایی برای کاهش استرس یا سازگاری مثبت آنان ارائه شود.
مطالعه حاضر، یک پژوهش توصیفی- مقطعی است. نمونه مورد مطالعه کلیه پرستاران شاغل در بخش های CCU بیمارستان های شرق گیلان بود(39نفر). روش نمونه گیری سرشماری بود. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه استرس شغلی ((KARASEKبود. پاسخ های داده شده به صورت مواجهه 4 تایی (همیشه، اغلب اوقات، گاهی اوقات و هرگز) امتیاز بندی گردید. پرسشنامه ها به روش خود گزارش دهی تکمیل گردیدند.
یافته های پژوهش نشان داد، اکثریت پرستاران (1/64%) دارای سطح استرس کم بودند. بر اساس نتایج، ارتباط معنی دار آماری بین جنس و استرس دیده نشد. بین وضعیت تاهل و شدت استرس (001/0 p<) و همچنین بین سن و شدت استرس(001/0 >p) و سابقه کار و میزان استرس(001/0 >p) نیز رابطه معنی دار آماری مشاهده گردید.
استرس شغلی، جدا از به خطر انداختن سلامت جسمی و روحی، روانی پرستاران می تواند مسائلی همچون غیبت های مکرر، کاهش انرژی و بازده کاری و عدم ارائه مراقبت های صحیح پرستاری را به همراه داشته باشد. با توجه به نتایج کسب شده از تحقیق، به نظر می رسد به کار گرفتن پرسنل با تجربه کار بیشتر در کنار افراد کم تجربه و همچنین به کار گرفتن افراد مجرد در کنار افراد متاهل خواهد توانست تاحد زیادی از استرس موجود در بخش های مراقبت های ویژه قلبی بکاهد.