بررسی درک پرستاران از رفتارهای توانمند کننده ی سرپرستاران خویش

یکی از رموز موفقیت مدیران سازمان های بهداشتی، توانمند کردن پرستاران از جانب مدیران پرستاری می باشد. رفتارهای مدیران پرستاری مثل معنی بخشیدن به کار، مشارکت دادن پرستاران در تصمیم گیری ها، اعتماد و اطمینان بخشی، تسهیل اهداف کار و دادن اختیار و آزادی باعث می شود که پرستاران درک کنند که توانمند شده اند؛ درک از توانمندی باعث افزایش استقلال کاری، کاهش فشارهای شغلی، افزایش رضایت شغلی و ارتقاء کیفیت مراقبت از مددجویان خواهد شد. هدف از این مطالعه تعیین درک پرستاران از رفتارهای توانمندکننده سرپرستاران خود در بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی لرستان در سال 1386 بود. این پژوهش یک مطالعه توصیفی-مقطعی می باشدکه روی 132 نفر از پرستاران شاغل در مراکز آموزشی-درمانی شهدا، شهیدمدنی وخیریه عسلی شهر خرم آباد که به روش تصادفی-طبقه ایی انتخاب شده بودند، انجام گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات شامل فرم مشخصات فردی با 10 سئوال و پرسشنامه 27 گزینه ایی استاندارد رفتار توانمند کننده رهبر بود. اطلاعات به صورت یک مرحله ای، و با مراجعه پژوهشگر به کلیه بخش های بیمارستانهای مذکور در شیفت های مختلف جمع آوری و از آمار توصیفی شامل جداول توزیع فراوانی ومیانگین و انحراف معیار جهت تجزیه تحلیل نتایج استفاده شد.
نتایج نشان داد پرستاران درک نسبتا بالایی از رفتارهای توانمندکننده سرپرستاران خود دارند (28/1± 01/5). بیشترین درک آنها از رفتارمعنی بخشیدن به کار (15/1 2±2/5) بود و پس از آن به ترتیب زیرمقیاس های اطمینان بخشی (26/1 ± 16/5) تسهیل دستیابی به اهداف (18/1 ±5)، مشارکت در تصمیم گیری ها (34/1± 88/4) و دادن اختیار و کاهش بوروکراسی (49/1 ±80 /4) قرار گرفتند. کمترین درک مربوط به زیرمقیاس تفویض اختیار بود. پرستاران محیط پژوهش درک بالایی از رفتارهای توانمندکننده داشتند که می تواند مربوط به سبک رهبری مشارکتی مدیران آنها باشد. بدلیل این که درک متوسطی از رفتارهای تفویض اختیار وجود داشت،پیشنهاد می گردد مدیران در هر سطحی با استفاده از فرآیندهای مشارکت و کاهش سلسله مراتب سازمانی، درک کارکنان خویش را از این رفتار ارتقاء دهند تا کیفیت کار در مراقبت و درمان مددجویان افزایش یابد.