بررسی تاثیر اجرای روش مراقبت پرستاری پرایمری بر میزان آگاهی خود مراقبتی بیمار قلبی و رضایت پرستار

اهمیت آموزش به بیمار و خانواده در بازتوانی قلبی بر هیچ کس پوشیده نیست اما در سیستم پرستاری مسئله آموزش به بیمار به درستی صورت نمی گیرد و همین امر باعث پایین آمدن کیفیت مرافبت پرستاری می شود. آنچه مسلم است در بخشهای ویژه، پرستاران با ظرفیت علمی و توانمندی خوبی کار می کنند ولی با توجه به مطالعات انجام شده رضایت شغلی آنان بسیار پایین است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مراقبت پرستاری پرایمری(سیستم مراقبتی کاملا بیمار محور که بر آموزش بیمار تاکید دارد)، بر میزان آگاهی بیماران در زمینه مراقبت از خود و همچنین بر رضایت پرستاران انجام شده است.
پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی است که در بخش CCU بیمارستان بقیه الله در سال 83-1382 در دو مقطع زمانی مختلف، قبل و بعد از ایجاد تغییر در روش مراقبت های پرستاری انجام شد. نمونه ها از بین بیماران بستری در بخش مراقبتهای ویژه قلبی به تعداد 60 نفر متناسب با ویژگی های نمونه پژوهش انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 30 نفره مراقبت پرستاری جاری و گروه مراقبت پرستاری پرایمری قرار گرفتند، همچنین 25 پرستار شاغل در این بخش نیز مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات برای پرستاران، پرسشنامه رضایت شغلی و اطلاعات فردی و برای بیماران پرسشنامه میزان آگاهی خود مراقبتی بود هر دو پرسشنامه قبل و بعد از اجرای روش مراقبتی به شیوه روش خود ایفایی، مشاهده و مصاحبه تکمیل شدند. آزمونهای مجذور کای، تی مستقل و زوجی جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
میانگین میزان آگاهی خود مراقبتی بیماران در گروه مراقبت به روش جاری هنگام بستری 7/0 ± 63/37 ودر هنگام ترخیص 1/3± 93/38 بود که اختلاف معنی دار آماری نداشت. در گروه مراقبت به شیوه پرایمری این میزان در زمان بستری 3/7 ± 13/39 و در هنگام ترخیص 7/7 ± 27/52 بود که این اختلاف معنی دار بود( با توجه به نتایج پژوهش توصیه می شود جهت افزایش میزان آگاهی خود مراقبتی بیماران و رضایت شغلی پرستاران در بخش های ویژه از روش مراقبت پرستاری پرایمری استفاده شود.