تاثیر سطوح مختلف لیزین و پیریدوکسین بر عملکرد، خصوصیات لاشه و برخی پارامترهای خونی جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی

طی آزمایشی، اثرات سطوح مختلف لیزین (90، 100 و110درصدسطح احتیاجات راس308) و پیریدوکسین(3، 6 و 9 میلی گرم در کیلوگرم) بر رشد، خصوصیات لاشه و برخی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی بررسی شد. برای این منظوراز 450 قطعه جوجه نر یک روزه راس 308 در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 استفاده شد.سطوح مختلف لیزین و پیریدوکسین اثری بر افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل خوراک پرندگان به صورت هفتگی نداشتند. اما پرندگان تغذیه شده با سطوح بالای لیزین، افزایش وزن کمتری داشتند(05/0P<). لیزین تاثیری بر میزان هماتوکریت خون نداشت اما سطح 6 میلی گرم در کیلوگرم پیریدوکسین باعث افزایش میزان هماتوکریت خون گردید(05/0P<). هر دوی لیزین(05/0P<) و پیریدوکسین(01/0P<) میزان کلسترول خون را تحت تاثیر قرار دادند. در پایین ترین سطحلیزین، هر دو سطح 6 و 9 میلی گرم پیریدوکسین، کلسترول خون را افزایش دادند. همچنین در سطح متوسط لیزین،فقط6 میلی گرم در کیلوگرم پیریدوکسین باعث افزایش کلسترول شد ولی در بالاترین سطح لیزین، افزایش پیریدوکسین تاثیری بر میزان کلسترول نداشت. جوجه های تغذیه شده با بالاترین سطح لیزین، مقدار کلسترول خون بیشتری در مقایسه با جوجه های تغذیه شده با سطح پایین تر آن داشتند. اگرچه افزودن پیریدوکسین باعث افزایش میزان هماتوکریت خون شد ولی تاثیری بر عملکرد یا سایر پارامترهای اندازه گیری شده دیگر نداشت. همچنین مزیتی در استفاده توام لیزین و پیریدوکسین بر هیچ یک از پارامترهای آزمایش اخیر وجود نداشت.