تاثیر بیوپرایمینگ بر مولفه های جوانه زنی، صفات فیزیولوژیکی، آنزیم های آنتی اکسیدانت و کنترل بیماری رایزوکتونیایی لوبیا (Phaseolus vulgaris L.)

در دو آزمایش جداگانه اثر بیوپرایم برخی جدایه های. Trichoderma sppو باکتری Pseudomonas fluorescens بر خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی لوبیا رقم یاس و همچنین اثر تیمارهای مذکور بر کنترل بیماری رایزوکتونیا سولانی(Rhizoctonia solani)‎ گیاه مذکور مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش اول بصورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اول آزمایش جدایه های قارچ و باکتری شامل Trichoderma harzianum bp4، Trichoderma virens As 10-5، Trichoderma atroviride Cs2-1 و فاکتور دوم مورد آزمایش تیمارهای مختلف پرایمینگ بذرها شامل بدون پرایم و پرایم با سولفات روی و سالیسیلیک اسید بود. صفات مورد اندازه گیری در این آزمایش شامل طول ریشه چه، طول ساقه چه و طول گیاهچه، وزن خشک ریشه چه، وزن خشک ساقه چه و گیاهچه، سطح برگ، مقدار کلروفیل، درصد نیتروژن و محتوی آهن و آنزیم های آنتی اکسیدانت بود. آزمایش دوم بصورت بلوک کامل تصادفی در سه تکرار بود. تیمارهای مورد بررسی در این آزمایش شامل ترکیب تیماری مختلف بیوپرایم در آزمایش اول و صفت مورد ارزیابی بیماری زای گیاهچه های حاصل از بذرها تیمار شده بود. بذرهایی که با سولفات روی پرایم شده و با تریکودرما تیمار شدند نسبت به بقیه ترکیب های تیماری خصوصیات رشدی از جمله وزن خشک گیاهچه، و درصد نیتروژن بیشتری داشتند. بیشترین محتوی آهن (mg/kg6‎/265) از بذور پرایم شده با سولفات روی و تیمار شده با باکتری UTPF5 بدست آمد. بذرهای که با سالیسیلیک اسید پرایم گردیده و با باکتری UTPF5 تیمار گردیدند دارای فعالیت آسکوربات پراکسیداز((APX(U.mg-1proteins 4‎/17) بیشتری نسبت به سایر تیمارهای آزمایشی بودند. بیشترین کاهش بیماری نیز تحت تاثیر ترکیب تیماری اخیر(33‎/77%) بدست آمد.