بررسی رابطه بین سطح خودکارآمدی معلمان علوم تجربی با انگیزش، نگرش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی

این پژوهش به بررسی رابطه بین سطح خودکارآمدی معلمان علوم تجربی با انگیزش، نگرش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی با استفاده از روش تحقیق همبستگی، پرداخته است. بدین منظور، از میان 223 معلم پایه پنجم ابتدایی ناحیه یک و دو آموزش و پرورش شهر زاهدان، نمونه ای به تعداد80 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده، انتخاب شد، سپس بر مبنای سطح خودکارآمدی به سه گروه تقسیم شدند. از هر گروه 5 معلم به روش تصادفی ساده انتخاب و از کلاس هر یک از معلمان نمونه به طور میانگین تعداد 20 دانش آموز، در مجموع 300 دانش آموز انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرهای تحقیق؛ خودکارآمدی معلمان، انگیزش، نگرش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، به ترتیب پرسشنامه خودکارآمدی معلمان شانن مورن (Tschannen-Moran 2002)، پرسشنامه انگیزش گاردنر (Gardner،1986)، پرسشنامه سنجش نگرش (McCoach & Siegll،2003؛ به نقل از سیف، 1389) و آزمون معلم ساخته پیشرفت تحصیلی درس علوم مورد استفاده قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک راهه و ضریب همبستگی پبرسون استفاده شد. نتایج بیانگر این بود که خودکارآمدی معلمان در سطح انگیزش تحصیلی، نگرش دانش آموزان نسبت به مدرسه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان نقش دارد. همچنین بین انگیزش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، نگرش و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد.