اثر نیکوتین در دوره بارداری بر بیان فیبرونکتین در پارانشیم ریه نوزادهای موش

نیکوتین به آسانی از سد جفتی گذشته، در جنین و نوزاد مادرانی که در طی بارداری و شیردهی در معرض آن می باشند، رشد کرده و تکامل ریه را تحت تاثیر قرار می دهد. در این مطالعه اثر نیکوتین در دوره بارداری و شیردهی بر بیان فیبرونکتین ریه نوزادهای موش مورد بررسی قرار گرفته است.
در این پژوهش تجربی موش های باردار Balb/C به طور تصادفی به دو گروه تجربی و دو گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی1 از روز هفتم بارداری تا زمان تولد روزانه 3 میلی گرم بر کیلوگرم ن یکوتین به صورت داخل صفاقی دریافت نمودند گروه تجربی2 همین میزان نیکوتین را از روز هفتم بارداری تا دو هفته بعد از زایمان دریافت نمودند. گروه های کنترل نیز حجم مشابهی از نرمال سالین در زمان های مشابه دریافت کردند(6 n=). در پایان دوره وزن نوزادان و وزن ریه ها در روز های مورد مطالعه اندازه گیری شد، سپس بافت ریه نوزادان، مورد مطالعه هیستولوژی و ایمونوهیستوشیمی قرار گرفته و سپس با استفاده از آزمون های تی مستقل و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج این مطالعه نشان داد که نسبت وزن ریه و وزن نوزادان تازه متولد شده در گروه هایی که در معرض نیکوتین قرار گرفته بودند در مقایسه با گروه کنترل معنی دار بود) 05/0 p<). مطالعه هیستولوژیک کاهش تمایزسلول های پنوموسیت نوع1 و قطر آلوئولها را در گروه تجربی1 نشان داد. شدت واکنش ایمنی (Immunoreactivity) فیبرونکتین در قسمتهای مختلف ریه شامل آلوئول ها، برونشیول ها و عروق ریه متفاوت بود. مطالعه ایمونوهیستوشیمی بافت ریه در گروه تجربی2 افزایش بیان فیبرونکتین در ماتریکس خارج سلولی آلوئول ها را نشتن داد، اما برونشیول ها و عروق ریوی در هر دو گروه آزمایشی کاهش معنی داری را در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند) 05/0 p<).
نتایج این تحقیق نشان می دهد که در معرض نیکوتین قرار گرفتن مادران باردار به سبب القاء بیان غیرطبیعی فیبرونکتین گردیده این موضوع احتمالا عمل طبیعی ریه را در طول حیات بعد از جنینی می تواند تحت تاثیر قرار دهد.