بررسی نگرش محیط زیستی شهروندان شهر تبریز براساس پارادایم محیط زیستی نو

رابطه انسان و محیط زیست در طول حیات بشری، فراز و نشیب های فراوان داشته است. طبیعت، گاه منبع الهام بخش معنوی و گاه منبع تامین نیازهای مادی تلقی شده و با شگفتی های بیشمار، امید و ترس را توامان در وجود بشر برانگیخته است. با افزایش شهرنشینی، پیدایش صنعت و فنآوری، چهره طبیعت مخدوش و استفاده بی محابا از آن برای مقاصد مادی بر افکار معنوی پیشی گرفت. با پیدایش اولین بحرآنهای محیط زیستی، این امر بر انسان آشکار شد که استفاده بی رویه از محیط زیست، شبکه حیات را مختل کرده و بقاء جانداران و البته انسانها را به خطر انداخته است. منشای این بحرآنها در نوع نگرش، جهان بینی، نحوه تعامل و رفتار انسانها نسبت به محیط زیست نهفته بود. در این مقاله، با استفاده از پارادایم(+) محیط زیستی نو و مقیاس NEP، به بررسی نگرش محیط زیستی شهروندان شهر تبریز پرداخته شده است. نتایج نشان می دهند که میانگین نگرش شهروندان مورد مطالعه در مورد حمایت از محیط زیست، در حد متوسط می باشد. همچنین میانگین نگرش محیط زیستی شهروندان براساس جنسیت و جهت گیری ارزشی مادی و فرامادی، متفاوت است. زنان و فرامادی گرایان، نگرش حمایتی تر دارند. بین سرمایه فرهنگی و اقتصادی با نگرش محیط زیستی نیز رابطه معنی دار وجود دارد. بدین معنی که با افزایش سرمایه فرهنگی و اقتصادی، نگرش افراد حالتی حمایتی تر پیدا می کند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان می دهد که متغیر سرمایه فرهنگی، حدود یازده درصد از واریانس نگرش محیط زیستی را تبیین می کند.