بررسی تاثیر روی کار آمدن جریان های اسلام گرای تونس بر موقعیت بنیادگرایی اسلامی

در آخرین روزهای سال 2010 میلادی تحولاتی در خاورمیانه رخ داد که تمامی معادلات این منطقه را دگرگون ساخت. قدرت گیری گروه های خاموش سال های دیکتاتوری و اقتدارگرایی در این کشورها با گفتمان اسلام اعتدال گرا، از این حکایت دارد که اسلام گرایان باید آزمون جدیدی را پس بدهند؛ آزمونی که تاکنون در کشور تونس از آن موفق بیرون آمد هاند. این موفقیت سبب شده است نقش گروه های بنیادگرای رادیکال در منطقه کاهش و جایگاه آنان متزلزل شود. پرسش اصلی مقاله حاضر آن است که جریان های اسلام گرای اعتدال گرا چگونه توانستند بر موقعیت و جایگاه بنیادگرایی اسلامی تاثیر گذاشته و نقش آن را کم رنگ نمایند؟ در پاسخ به نظر می رسد گسترش فرایندهای دموکراتیک در منطقه خاورمیانه در سال های اخیر موجب این اثر گذاری شد؛ فرایندهایی که در پیوند با فرایند جهانی شدن و شبکه ای شدن جهان نوین امروزی، رشد فناوری های ارتباطی و آشکاری سیاسی به وقوع پیوسته است، مانع از آن می شود که دیگر جریان های بدون بازسازی درونی بتوانند گفتمان خود را مطرح نماید. این مقاله سعی دارد با استفاده از روش اسنادی و تمرکز بر نمونه تونس، پاسخی دقیق به پرسش مذکور دهد و آن را به آزمون بگذارد.