تعیین وضعیت سبک زندگی و عوامل مرتبط بر آن در بین کارمندان و کارگران شهر یزد

سبک زندگی به عنوان شاخصی برای سلامت جسمی می تواند بر سلامت روان موثر باشد. این پژوهش نیز در پی بررسی وضعیت سبک زندگی افراد شاغل در محیط های کاری کارگری و کارمندی و مقایسه آن دو می باشد.
در مطالعه توصیفی و تحلیلی حاضر تعداد 400 نفر از کارمندان و کارگران ادارات و کارخانه های شهر به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش بود. بخش ویژگی های دموگرافیک و بخش مربوط به سطوح مختلف سبک زندگی که به وسیله پرسشنامه استاندارد HPLP II، در سه سطح مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق نرم افزار SPSS ویرایش 16 انجام شد و به وسیله آزمون های آماری تی تست، کای اسکوار، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی انجام شد. در مجموع تفاوت معناداری بین سبک زندگی و 6 زیرمقیاس آن در دو گروه کارمندان و کارگران در سه سطح ضعیف و متوسط و خوب دیده شد. اکثریت کارگران و کارمندان سبک زندگی کل و 6 زیرمقیاس را در حد متوسط نشان دادند و در زیرمقیاس ها ابتدا روابط بین فردی سپس تعالی روحی و در انتها فعالیت فیزیکی را مد نظر قرار داده بودند. محل کار، میزان درآمد، سطح تحصیل، سن و وضعیت بومی و غیر بومی بودن با سبک زندگی در دو گروه کارمند و کارگر ارتباط معنادار داشت(05/0> P).
به نظر می رسد هر چند محل کار، کارخانه و اداره به عنوان یک عامل پیش بینی کننده موثر در سبک زندگی کارگران و کارمندان مشخص گردید، اما تفاوت های زمینه ای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی هم بر سبک زندگی متفاوت آنان تاثیر گذار بوده است.