بینامتنی قرآن و حدیث در شعر شیعی طلائع بن رزیک

ارتباط یک متن با متنهای دیگر از موضوعات مهمی است که مورد توجه پژوهشگرانی چون ژولیا کریستوا(ت1914)، رولاند بارت(ت 1915م)، ژنت(ت1930م)، و... قرار گرفته است. این نظریه به روابط بینمتونی می پردازد که باعث آفرینش متنی جدید میشوند. بر پایه این نظریه هر متنی بر اساس متونی که پیشتر خواندهایم معنا میدهد و استوار به رمزگانی است که پیشتر شناخته ایم.
مفاهیم والای قرآن و احادیث نبوی و متن هنری آنها از دیرباز مورد توجه و اهتمام شعرای شیعه بوده است. از جمله آنان طلائع بن رزیک شاعر شیعی عصر فاطمی است که مفاهیم دینی با شعر او چنان ارتباط تنگاتنگ و عمیقی یافته که فهم دقیق آن نیازمند آشنایی با متن پنهان و شناخت چگونگی رابطه آنها با یکدیگر میباشد. پژوهش حاضر در پی آن است که چگونگی انتقال مفاهیم و تعابیر قرآنی و احادیث نبوی را به شعر شیعی طلائع بر اساس نظریه بینامتنی و در سه محور بینامتنی ترکیبی، واژگانی و مضمون مورد بررسی و تحلیل قرار دهد.