تاثیر عوامل توپوگرافی در پتانسیل ذخیره کربن دو گونه Astragalus gossypinus و Astragalus parrowianus (مطالعه موردی: مراتع کوهستانی استان کرمانشاه)

با توجه به توان مناسب ذخیره کربن در بافت های گیاهی، به دلیل افزایش غلظت گاز دی اکسید کربن در جو در دهه های اخیر به این راهکار توجه جدی شده است. بدین منظور، قابلیت ذخیره کربن دو گونه Astragalus gossypinus و Astragalus parrowianus در بخشی از مراتع کوهستانی استان کرمانشاه بررسی شد. محدوده مورد مطالعه براساس نقشه توپوگرافی و پیمایش صحرایی مشخص شد و واحدهای همگن براساس چهار جهت اصلی و پنج طبقه ارتفاعی تعیین و مناطق معرف انتخاب شدند. سپس در هر منطقه معرف، سه ترانسکت خطی موازی یکدیگر از بالای دامنه به سمت پایین قرار گرفتند (درمجموع 60 ترانسکت) و به فاصله هر 10 متر در طول ترانسکت، پلات ها انداخته شدند (درمجموع 300 پلات) و مقادیر کربن زیست توده هوایی و زیرزمینی دو گونه اندازه گیری شد. نتایج مقایسه میانگین ها براساس آزمون SNK هم بیانگر این مطلب بود که کمترین مقدار ذخیره کربن در طبقه ارتفاعی (1900-2100) در جهت جغرافیایی شمالی مشاهده شده است. همچنین با توجه به نتایج به دست آمده می توان بیان کرد که قابلیت ذخیره کربن گونه Astragalus parrowianus بیشتر از گونه Astragalus gossypinus است. این توانایی به این علت است که گون زرد میزان پوشش، زیست توده هوایی و زیست توده ریشه ای بیشتری از گون سفید دارد که به تله انداختن و ذخیره بیشتر کربن آلی را سبب شده است.