برنامه ریزی محیط زیست: رویکردی معرفت شناختی

برنامه ریزی محیط زیست در قلمرو زمینه های جدید معرفتی با نام چند رشته ای و بین رشته ای قرار می گیرد که از لحاظ معرفت شناختی کلاسیک فقط به یک حوزه ی معین تعلق ندارند و طیفی از حوزه های معرفت شناختی متنوع را درون خویش می پروراند. هدف از این مقاله بررسی سطوح مختلف معرفت شناختی در حوزه ی دانش به طور کلی و در حوزه ی محیط زیست به شکل خاص می باشد. از این رو، سطوح معرفت شناختی را بررسی کرده و زمینه های برنامه ریزی محیط زیست در درون این سطوح بررسی می شوند. نتایج نشان می دهد برنامه ریزی محیط زیست بایستی به همه ی این سطوح معرفتی توجه کند و پژوهش های خود را با ترکیبی درخور از آن ها شکل دهد تا بتواند در جایگاه معرفت شناسانه ی واقعی خویش در جامعه ارتقا یابد. تنها از این رهگذر است که مشکلات محیط زیستی به طور جامع و در همه ی مقیاس ها مورد خطاب قرار می گیرند و راه حل های متناسب ارائه می گردند.