تغییرات در کیفیت علوفه دو گونه شورپسند، Camphorosma monspeliaca و Limonium iranicum در سه مرحله رشد فنولوژیکی

این مطالعه به منظور مقایسه کیفیت علوفه دو گونه شورپسند بومی مراتع شورروی کویر میقان اراک شامل Camphorosma monspeliaca و Limonium iranicum انجام گرفت. زی توده هوایی این گونه ها در سه مرحله رشد فنولوژیکی (رشد رویشی، گلدهی کامل و رسیدن بذر) جمع آوری گردید. شاخص های کیفیت علوفه شامل پروتئین خام (CP)، درصد ماده خشک قابل هضم (DMD)، درصد ماده خشک مصرفی(DMI)، دیواره سلولی عاری از همی سلولز (ADF)، دیواره سلولی عاری از همی سلولز (NDF)، انرژی متابولیسمی (ME)، فسفر و ارزش غذایی نسبی (RFV) برای گونه های مختلف تعیین گردید. نتایج حاکی از وجود اختلاف معنی دار بین گونه های مورد مطالعه و مراحل مختلف رشد فنولوژیکی بود. گونه L. iranicum دارای بیشترین میزان پروتئین خام در مرحله رشد رویشی (62/14 درصد) بود، در حالی که گونه C. monspeliaca در مرحله گلدهی کمترین میزان پروتئین (39/5 درصد) را دارا بود. همچنین بیشترین ارزش غذایی نسبی (9/135) برای گونه C. monspeliaca محاسبه گردید که به طور معنی داری با گونه L. iranicum تفاوت داشت. در هردو گونه شاخص های CP، DMD و ME با پیشرفت مراحل فنولوژی کاهش و شاخص های ADF و NDF افزایش یافتند. یافته های این تحقیق نشان داد که گونه های شورپسند محتوی سطوح قابل اطمینانی از پروتئین هستند که قادر است میزان ازت مورد نیاز دام چرا کننده را تامین نماید اما میزان فسفر برای گوسفند ناکافی بوده و بر ضرورت استفاده از مکمل های غذایی تاکید می شود. نتایج همچنین قابلیت خوب گیاهان شورپسند و مقاوم به شوری را به عنوان منبع علوفه دام و نیز اصلاح و احیای مراتع خشک و نیمه خشک تبیین می نماید.