مقایسه سمیت و اثرات ضدباکتریایی نانوذرات CuO و TiO2 در محیط کشت جامد

بررسی سمیت مواد مربوط به علم نانوتکنولوژی قبل از توسعه هرچه بیشتر این صنعت ضروری است. از طرف دیگر ویژگی های منحصر به فرد مواد مربوط به این تکنولوژی می تواند در حذف باکتری ها از مواد دیگر استفاده شود. در این مطالعه سمیت و قدرت گندزدایی نانوTiO2 و نانوCuO با استفاده از چهار گونه باکتریایی در محیط های جامد مورد بررسی قرار گرفته است.
محلول استوک نانوذرات (g-TSS/L 10) توسط محیط کشت مولر هینتون آگار رقیق شد تا غلظت های mg-TSS/L 6000-5 از آن به دست آید. از هریک از این غلظت ها، سه پتری دیش تهیه گردید و باکتری های خالص سازی شده بر روی آنها، کشت داده شدند. پس از کشت باکتری ها بر روی محیط کشت های حاوی نانوذرات، درصد بازدارندگی رشد تعیین گردید. بر اساس این اطلاعات 50% بازدارندگی رشد (EC50)، غلظت بدون بازدارندگی رشد (NOEC) و 100% بازدارندگی رشد تعیین گردید.
نتایج این مطالعه نشان داد سمیت نانو TiO2 در محیط جامد بیشتر از نانوCuO است. در این مورد EC50 نانوTiO2 با استفاده از اشرشیاکلی، باسیلوس سوبتیلیس، استافیلوکوک اورئوس و سودوموناس آیروژینوزا به ترتیبmg-TSS/L 181، 571، 93 و 933 محاسبه شد. در حالی که این اعداد برای نانوCuO به ترتیب برابر باmg-TSS/L 2550، 1609، 946 و 1231 به دست آمد.
این مطالعه نشان داد که استافیلوکوک اورئوس به دلیل حساسیت بالا به هر دو نانوذره TiO2 و CuO، و هم چنین اشرشیاکلی به دلیل مقاومت بالا به ترتیب به عنوان شاخص زیستی در تست های سمیت و تست های تعیین قدرت عوامل ضد باکتریایی نسبت به سایر باکتری های مورد بررسی در این مطالعه ارجحیت دارند.