تعیین شاخص مناسب فرسایندگی باران با استفاده از کرت های فرسایش خاک در استان سمنان

شاخص فرسایندگی باران به منظور برآورد صحیح میزان تلفات خاک در اثر فرسایش آبی، یکی از پارامترهای ضروری است. بنابراین، شاخص فرسایندگی باران که در هر منطقه استفاده می شود باید دقیق باشد. هدف این پژوهش، بررسی روابط رگرسیونی بین شاخص های فرسایندگی باران و تلفات خاک از کرت های آزمایشی پس از وقایع منفرد بارش، به منظور تعیین شاخص مناسب مبتنی بر شدت بارندگی در استان سمنان است. به این منظور، وقایع بارندگی سال های 89-1387 در ایستگاه تحقیقاتی جاشلوبار استان سمنان، با استفاده از باران نگار ثبت گردید. هم چنین، مقادیر تلفات خاک پس از هر واقعه بارندگی، از کرت هایی با ابعاد استاندارد، در دو طبقه شیب 3 و 15 درصد با 3 تکرار جمع آوری و اندازه گیری شد. سپس مقادیر بارندگی، حداکثر شدت بارش در پایه های زمانی مختلف و انرژی کل باران، به همراه سایر پارامترهای بارندگی، برای محاسبه شاخص های مختلف محاسبه و روابط بین این شاخص ها و مقادیر رسوب متناظر آن ها بررسی شد. با تجزیه و تحلیل آماری رابطه های نام برده، شاخص با و معنی داری در سطح 1 درصد، به عنوان مناسب ترین شاخص تشخیص داده شد. در ضمن، میانگین بلندمدت شاخص انتخابی و 7 شاخص مبتنی بر مقدار بارندگی، در 10 ایستگاه مجهز به باران نگار در سطح استان سمنان، طی یک دوره آماری 25 ساله، تعیین شد. برای تخمین شاخص انتخابی، رابطه های رگرسیونی بین شاخص انتخابی و شاخص های مبتنی بر مقدار بارندگی بررسی شد. میانگین بارش سالانه، انحراف معیار بارش سالانه و حداکثر بارش ماهانه از جمله شاخص هایی بودند که همبستگی خوبی (به ترتیب 83/0، 82/0 و 81/0) را در سطح 1 درصد، با شاخص انتخابی نشان دادند.