تخمین طول دندان های پره مولر فک بالا بر اساس رادیوگرافی پانورامیک

ارزیابی طول دندان نقش مهمی در موفقیت و شکست درمان های دندان پزشکی دارد. تاکنون رادیوگرافی پری اپیکال جهت تخمین طول دندان به کار رفته است که مستلزم اکسپوژر به اشعه، صرف زمان، هزینه و ناراحتی بیمار می باشد. استفاده از رادیوگرافی پانورامیک می تواند مشکلات فوق را حل نماید. مشکل اصلی این روش بزرگ نمایی غیر یکنواخت آن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط معنی دار بین طول واقعی و رادیوگرافیک دندان های پره مولر فک بالا می باشد.
در این مطالعه تحلیلی- کاربردی، 89 دندان شامل 59 دندان پره مولر اول و 30 دندان پره مولر دوم در بیماران مراجعه کننده به کلینیک های ارتودنسی شهر بابل به صورت نمونه گیری غیر تصادفی آسان انتخاب شدند. دندان ها براساس سیستم شماره گذاری یونیورسال به 4 گروه T14،T24،T15،T25 تقسیم شدند. اندازه گیری طول دندان روی کلیشه های پانورامیک و دندان ها با استفاده از کولیس دیجیتال انجام شد. برای تخمین طول دندان از آنالیز رگرسیون خطی استفاده گردید.
در مقایسه میانگین طول واقعی و پانورامیک بین دو گروه جنسی اختلاف معنی داری مشاهده گردید (05/0< p). برای هر گروه جنسی فرمول رگرسیون به دست آمد: 017/3+x 818/0 طول پره مولر اول مذکر، 875/1+x 852/0 طول پره مولر اول مونث، 028/2-x 030/1 طول پره مولر دوم مذکر، 246/2-x 020/1 طول پره مولر دوم مونث (x= طول رادیوگرافیک).
استفاده از کلیشه پانورامیک جهت تخمین طول دندان های پره مولر فک بالا با استفاده از دستگاه مورد مطالعه کاربردی و قابل اعتماد است.