بررسی تاثیر اندازه ذره ای دارو و پلیمر HPMC K15M بر میزان رهش تئوفیلین از ماتریکس های پلیمری
یکی از روش های تهیه اشکال دارویی با رهش کنترل شده، قرار دادن دارو در داخل یک ماتریکس پلیمری هیدروفیل می باشد. نسبت دارو به پلیمر، اندازه ذره ای دارو و همچنین پلیمری مثل Hhydroxypropyl methylcellulose ((HPMC می توانند رهش دارو را اصلاح نمایند. در این مطالعه تاثیر برخی عوامل فرمولاسیون نظیر نسبت دارو به پلیمر و اندازه ذره ای دارو و HPMC K15M در رهش تئوفیلین به عنوان یک داروی مدل مورد ارزیابی قرار گرفت.
قرص های تئوفیلین با استفاده از اندازه ذرات و نسبت های متفاوت از دارو و HPMC K15M با روش پرس مستقیم تهیه شدند. خصوصیات فیزیکوشیمیایی قرص ها بررسی شد. سرعت رهش دارو با استفاده از دستگاه انحلال شماره یک فارماکوپه آمریکا در pH های معادل 2/1 و 2/7 مطالعه و آنالیز شد و اطلاعات حاصله به مدل های کینیتکی انحلال برازش گردید.
نتایج حاصله نشان می دهد که سرعت رهش تئوفیلین از ماتریکس های HPMC K15M عمدتا توسط نسبت دارو به پلیمر کنترل می شود. اندازه ذره ای دارو و پلیمر به نسبت تاثیر کمتری در رهش دارو دارند.
با توجه به اختلاف رهش دارو از فرمولاسیون های مختلف، می توان گفت میزان پلیمر مهم ترین عامل تاثیرگذار در آزادسازی دارو بوده و همچنین رابطه مستقیمی بین اندازه ذره ای پلیمر و میزان رهش دارو برقرار می باشد. در مقابل بین اندازه ذره ای دارو و مقدار آزادسازی تئوفیلین رابطه معکوسی وجود دارد.
تئوفیلین ، پلیمر ، اندازه ذره ای ، سرعت رهش
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.