رابطه سبک های شناختی و ویژگی های شخصیتی با پیشرفت تحصیلی

با توجه به اهمیت روز افزون پیشرفت تحصیلی و تعیین عوامل موثر بر آن، هدف پژوهش حاضر، بررسی سبک های شناختی وابسته و مستقل به زمینه و ویژگی های شخصیتی بود.
این پژوهش غیر آزمایشی با طرح همبستگی از نوع پیش بینی روی 175 نفر(105 نفر دختر و 70 نفر پسر) از دانشجویان دانشکده های پرستاری و بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. جهت جمع آوری داده ها، از آزمون اشکال نهفته گروهی ویتکین (1971) و پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت نئو (مک کری و کاستا، 1985) استفاده شد. برای بررسی رابطه و میزان پیش کنندگی متغیرهای فوق از روش رگرسیون گام به گام و جهت مقایسه دختران و پسران در متغیرهای پژوهش از تحلیل واریانس چند متغیری و آزمون t مستقل استفاده شد.
بین ویژگی های شخصیتی و سبک های شناختی با پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری به دست آمد (001/0P<). نتایج حاصل از رگرسیون گام به گام نشان داد که ویژگی های شخصیتی و سبک های شناختی قادر به تبیین 50 درصد از تغییرات پیشرفت تحصیلی هستند. وظیفه شناسی با پیش بینی 39درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی قوی ترین پیش بینی کننده عملکرد تحصیلی بود. سهم سبک های شناختی نیز در تعیین تغییرات پیشرفت تحصیلی 2/1درصد معنادار بود. هیچ تفاوت معناداری در ویژگی های شخصیتی، سبک های شناختی و پیشرفت تحصیلی بین دو جنس وجود نداشت.
دختران و پسران نمونه مورد نظر ما در دیدگاهشان نسبت به دانش، روش ها و سبک های یادگیری تفاوت معنی داری نشان ندادند و می توان این گونه نتیجه گرفت که شیوه های تربیتی والدین، ویژگی های شخصیتی، توانایی های هوشی و شناختی، همه عوامل موثرتری بر سبک های شناختی هستند و سهم جنسیت صرفا نمی تواند عامل موثری در این تبیین باشد.