ارزشیابی درونی گروه آموزشی فیزیوتراپی دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی

هر سیستم آموزشی، به منظور پویایی، همواره باید ارزشیابی شود تا ضعف ها و قوت های آن مشخص شود. یکی از روش های مهم ارزشیابی، ارزشیابی درونی است؛ بدین معنا که هر واحد آموزشی ازطریق روش های استاندارد، خود را ارزیابی می کند. پس از تجزیه و تحلیل نتایج ارزیابی، نتیجه لازم به دست می آید و درنهایت، تدابیر لازم برای رفع ضعف ها وکاستی های واحد آموزشی درنظر گرفته می شود. این مطالعه با هدف شناخت این ضعف ها و قوت ها و ارتقای کیفیت وظایف محول شده گروه فیزیوتراپی دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی انجام شد.
این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی است. تمام افراد تحت مطالعه، ازقبیل اعضای هیئت علمی (12 نفر) و دانشجویان (36 نفر)، دانش آموختگان (30 نفر)، براساس معیار ورود و خروج، به صورت تصادفی انتخاب شدند. از پرسش نامه ارزشیابی درونی به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. این پرسش نامه وضعیت موجود گروه فیزیوتراپی را در حوزه های زیر ارزیابی می کند: 1. رسالت و اهداف گروه؛ 2. مدیریت و سازمان دهی گروه؛ 3. ارزیابی دانشجویان از کیفیت برنامه آموزشی گروه در محیط های آموزشی درمانی؛ 4. تجهیزات و فضاهای فیزیکی؛ 5. اهداف پژوهشی؛ 6. سنجش و ارزشیابی دانش آموختگان. نتیجه ارزشیابی هر ملاک و حوزه با شاخص مطلوب و نسبتا مطلوب و نامطلوب گزارش داده شده است.
حوزه رسالت و اهداف گروه در وضعیت نسبتا مطلوب، حوزه مدیریت و سازمان دهی گروه در وضعیت مطلوب، حوزه برنامه آموزشی در وضعیت نسبتا مطلوب، حوزه اعضای هیئت علمی در وضعیت مطلوب، حوزه دانشجویان در وضعیت نسبتا مطلوب، حوزه منابع آموزشی در وضعیت نامطلوب، حوزه پژوهش در وضعیت نسبتا مطلوب و حوزه دانش آموختگان در وضعیت نامطلوب ارزیابی شد.
می توان با استفاده از نشانگر های هر ملاک به نقایص موجود پی برد و ازطریق اصلاح آن، وضعیت ملاک و به تبع آن وضعیت حوزه را به حد مطلوب نزدیک کرد.