بررسی شیوع اختلالات راستای سر، گردن، شانه و ستون فقرات در مبتلایان به سندرم داون

سندرم داون شایع ترین دلیل کم توانی ذهنی ناشی از اختلالات ژنتیکی شناخته می شود. این سندرم با چندین نشانه بالینی مشخص می شود: اختلالات ارتوپدی، قلبی عروقی، عصبی عضلانی، بینایی، شناختی، ادراکی و حرکتی. بنابراین هدف از این تحقیق، بررسی شیوع اختلالات راستای سر، گردن، شانه و ستون فقرات در مبتلایان به سندرم داون است.
در این مطالعه مقطعی مقایسه ای، 30 نفر از افراد مبتلا به سندرم داون با میانگین سن 2٫07 ± 15٫02 و شاخص توده بدنی 4٫21 ± 25٫85 و همچنین، 25 نفر همتایان سالم با میانگین سن 2٫13 ± 15٫04 و شاخص توده بدنی 3٫58 ± 20٫72، به صورت تصادفی به عنوان آزمودنی انتخاب شدند و داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. برای اندازه گیری کایفوز و لوردوز، از خط کش منعطف 60 سانتی متری نمونه KERING، به عنوان روش اندازه گیری غیرتهاجمی و معتبر استفاده شد. اعتبار و روایی این روش را 84تا97 درصد ذکر کرده اند. اندازه گیری متغیر های سر به جلو و شانه گرد و کج گردنی با استفاده از تکنیک تصویربرداری از نمای جانبی و قدامی انجام شد و سپس در نرم افزار اتوکد2007، زوایای مدنظر به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها، از آزمون t مستقل و آزمون هم بستگی استفاده شد.
نتایج نشان داد که میان شیوع عارضه سر به جلو، شانه گرد و کایفوز در افراد سندرم داون و همتایان سالم، اختلاف معنا داری وجود دارد (0٫001=P). اختلاف معناداری در شیوع عارضه کج گردنی و لوردوز در دو گروه مشاهده نشد (0٫406=P، 0٫860=P). ارتباط معناداری بین شاخص توده بدنی و راستای اندام فوقانی در افراد سندرم داون دیده نشد. این درحالی است که ارتباط معنا داری بین شاخص توده بدنی با متغیر های سر به جلو و کایفوز و شانه گرد در همتایان سالم مشاهده شد (0٫03=P، 0٫01=P، 0٫03=P).
براساس نتایج مذکور، طراحی و اجرای برنامه حرکات اصلاحی برای پیشگیری و بهبود وضعیت سر به جلو، شانه گرد و کایفوز و نیز کنترل وزن این گروه ویژه، به معلمان و مربیان و درمانگران توصیه می شود.