مجامعت با حائض از منظر قرآن و طب

قرآن کریم کتاب هدایت است و خداوند حکیم هرآنچه که جنبه ی هدایت گری داشته به صورت کلی بیان کرده است؛ باشد که در طول سالیان دراز با افزایش دانش بشری، توانایی فهم این مسایل به دست آید. از جمله مساله ی تحریم مجامعت با حائض تنها در یک آیه ی 222 بقره مطرح شده که در حکمت و فلسفه ی تحریم آن فقط با لفظ اذیت و آزار بودن بدان اشاره شده و روایات علت تحریم آن را مشکلاتی چون زشت و ناقص الخلقه شدن، بیماری جذام، برص برای جنین برشمرده اند.
در این مقاله نیمه مروری ضمن روش گردآوری اطلاعات از طریق کتابخانه و نرم افزار (اینترنت)، در مورد واژه «اذی» و سپس توصیف و تحلیل دیدگاه لغویان و مفسران در این باره، به بررسی تطبیقی حکمت تحریم مجامعت از منظر دیدگاه قرآن و روایات و دستاوردهای قطعی طب پرداخته شد.
نتایج کشفیات و استنباطات طبی علمی با توجه به شرایط فیزیولوژیک ایجاد شده برای حائض، نشان داد که دستاوردهای طبی می تواند موید و مشمول دیدگاه قرآن و روایات مبنی بر عوارض مجامعت در این ایام باشد و عدم رعایت آن موجب بروز آلودگی و بیماری در دستگاه تناسلی زن و مرد شود و این بیماری ها غیر از مشکلات روحی است که برای هریک از زوجین به وجود می آید.
دانش پزشکی نظر قرآن کریم و روایات را در مورد ممنوعیت رابطه ی جنسی در دوران قاعدگی تایید می کند.